مطالعه تراوائي لوله‌هاي سفالي متخلخل تحت تأثير كيفيت آب و بافت خاك در آبياري زيرسطحي سفالي نقطه اي

با توجه به ابعاد مبهم در ويژگي‌هاي اين روش در استفاده از آب‌شور در خاك‌هاي مختلف، تحقيقي دوساله به‌منظور بررسي اثر دو كيفيت آب با شوري 0.87 و 3.78 دسي زيمنس بر متر بر تراوش لوله‌هاي سفالي به ترتيب در شرايط آزمايشگاهي و صحرايي تحت سه نوع بافت خاك رسي لومي، لومي شني و لومي در فشار هيدرو استاتيك دو متر به اجرا درآمد. نتايج آزمايشگاهي اندازه‌گيري تراوش منتج به ارائه يك مدل چند متغيره براي پيش‌بيني تراوش نهايي سفال در طولاني‌مدت شد. همچنين شوري آب باعث تغيير معني‌دار پارامترهاي معادله به‌دست‌آمده شد كه ازاين‌رو اثر شوري بر كاهش آبدهي سفال‌ها نيز اثبات گرديد. نتايج صحرايي تراوش سفال‌ها به‌طور معني‌داري تحت تأثير دو كيفيت آب قرار گرفت. نكته قابل‌توجه در اين تحقيق كاهش معني‌دار ميزان تراوش اوليه با افزايش شوري آب آبياري مي‌باشد. از طرفي يك رابطه رياضي رگرسيوني با همبستگي بالا بين تراوش اوليه و نهايي سفال در هر دو كيفيت آب در شرايط صحرايي براي حجم كل آب عبوري به دست آمد. همچنين روند كاهش تراوش طي گذشت زمان در سفال‌هاي با آبدهي‌هاي متفاوت يكسان و از مدل رگرسيوني با ضريب تعيين بالا در هر دو شرايط آزمايشگاهي و صحرايي پيروي ميكنند. مطالعه مقادير تراوش در طي زمان در شرايط آزمايشگاهي و صحرايي حساسيت اين قطعات سفالي حتي در استفاده از آب با شوري كم نشان داد كه ميزان تراوش سفال‌ها در درازمدت كاهش قابل‌توجهي خواهند داشت كه با توجه به شوري آب و آبياري و نوع خاك بايد جايگزين گردند.