تحليل رابطه ميان تراكم ساختماني و سطح پايداري محلات شهر بابلسر

افزايش روزافزون جمعيت شهري، محدوديت منابع و لزوم بهره وري عقلايي از امكانات موجود، اهميت توجه به مقوله تراكم در شهرها را دوچندان مي نمايد. زيرا تعيين تراكم جمعيتي و ساختماني از مهم‌ترين ابزارهاي شهرسازي در راستاي تعادل بخشي و ايجاد نظم در سيستم پيچيده شهري است. بر اين اساس، لزوم نگرشي ريشه‌اي و عميق به مبحث تراكم شهري و تاثيرات آن بر ساير پديده‌هاي شهري بيش از پيش احساس مي‌گردد. روش‌شناسي تحقيق حاضر مبتني بر رويكردهاي تحليلي-توصيفي مي‌باشد. به‌منظور گردآوري اطلاعات جهت بررسي تراكم ساختماني از بلوك‌هاي آماري سال‌ 1395 مركز آمار ايران استفاده شده است. همچنين براي ارزيابي سطح پايداري محلات شهر، با انجام يك تحقيق ميداني 384 پرسش نامه جهت گردآوري داده‌هاي مورد نياز تكميل گرديد. در اين پژوهش از روش‌هاي مختلفي آماري از جمله كروسكال واليس و آزمون دوجمله‌اي استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه اختلاف در بين گروه‌هاي تراكم ساختماني، تفاوت معناداري دارد و ميزان پايداري محله اي در نقاط متلف شهر بابلسر از لحاظ تراكم برابر نيست. در واقع مي‌توان اينطور بيان نمود كه بين محله‌ها با تراكم ساختماني متفاوت از نظر پايداري كالبدي و زيست محيطي و اقتصادي تفاوت معناداري وجود دارد. محله‌هاي داراي تركم متوسط ساختماني از نظر پايداري كالبدي، زيست محيطي و اقتصادي از محلات كم و پرتراكم (ساختماني) وضعيت بهتري دارند. اما از نظر پايداري اجتماعي-فرهنگي بين محله‌هاي داراي تراكم ساختماني متفاوت، تفاوت معناداري وجود ندارد و وضعيت اين بعد از پايداري با تراكم ساختماني در محله‌ها ارتباطي ندارد. به طور كلي بابلسر از نظر پايداري در وضعيت مناسبي قرار ندارد.