تأثير دور آبياري بر صفات رشد و زنده‌ماني قيچ لوبيايي (L. Zygophyllum fabago) تحت سيستم‌هاي آبياري مختلف

با توجه به كمبود آب در دهه‌هاي اخير، روش‌ آبياري زيرسطحي جهت كمك به استقرار و رشد گياهان در مناطق خشك و نيمه‌خشك مورد توجه ويژه قرار گرفته است. بدين منظور، طرح آزمايشي به صورت بلوك هاي كاملاً تصادفي با چهار تكرار در محدوده اراضي دانشگاه صنعتي اصفهان اجرا شد و تأثير دورهاي مختلف آبياري هر روز، يك روز در ميان و هفته‌اي يك بار تحت شرايط آبياري زيرسطحي و سطحي بر صفات ارتفاع، قطر طوقه، شاخص كلروفيل نسبي و هدايت روزنه‌اي گياه قيچ لوبيايي (Zygophyllum fabago L.) مورد بررسي قرار گرفت. هم‌چنين، شش ماه پس از كاشت گياه مورد مطالعه، درصد زنده‌ماني گياه ثبت گرديد. نتايج نشان داد كه دور آبياري اثر معني‌دار بر صفات ارتفاع، شاخص كلروفيل نسبي و هدايت روزنه‌اي گياه مذكور داشت (P 0/05)، به طوري‌كه با افزايش دور آبياري، ارتفاع، قطر طوقه و هدايت روزنه‌اي كاهش يافت. در حالي‌كه دور آبياري بر قطر طوقه گياه قيچ اثر معني‌دار نداشت (P 0/05). هم‌چنين بيش‌ترين درصد زنده‌ماني در تيمار آبياري زيرسطحي با 100 درصد مشاهده شد و تيمار شاهد با ۷۰ درصد كم‌ترين درصد زنده‌ماني را به خود اختصاص داد. نتايج تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه آبياري زيرسطحي نسبت به آبياري سطحي موجب بهبود صفات رشد و زنده‌ماني گياه در مناطق خشك و نيمه‌خشك مي‌شود.