تعيين سطح بهينه كشت گياهان زراعي عمده در سطوح مختلف كم‌آبياري در شبكه آبياري و زهكشي قزوين

طراحي و اجراي الگوي كشت مناسب به منظور كنترل هر چه بيشتر عوامل محدود كننده و بهره برداري بهينه از منابع آب ضروري است. در اين مطالعه بهينه سازي الگوي كشت در شبكه آبياري و زهكشي قزوين در پنج سطح آبياري شامل I1، I2، I3، I4 و I5 (به ترتيب تخصيص آب 100، 90، 80، 70 و 65 درصد نياز آبي گياه) و سه سطح مختلف كشت شامل S1، S2 و S3 (به ترتيب برابر سطح كشت موجود، 10 درصد افزايش سطح زير كشت و 10 درصد كاهش سطح زير كشت نسبت به شرايط موجود) انجام گرفت. مقادير سطح زير كشت و ميزان آب تخصيصي براي گياهان با استفاده از مدل برنامه ريزي خطي بهينه شد و تابع هدف، حداكثرسازي سود بود. نتايج بهينه سازي نشان داد كه در حالت S2 بيشترين سطح مربوط به گياهان استراتژيك و در حالت S3 بيشترين سطح به گياهان با سود بالاتر اختصاص يافت. در حالت S3I1 حداكثر درآمد كل (315 ميليون ريال) در ميان تمامي سناريوها را داشت. اختصاص آب در سطح I2 ضمن حفظ درآمد، بهره وري اقتصادي را در سطوح مختلف به طور متوسط 0.82 ميليون ريال در مترمكعب آب افزايش داده است. لذا مي توان با مصرف آب كم تر و اختصاص سطح زير كشت كم تر درآمد بيشتري داشت. همچنين تخصيص آب I4 و I5 با توجه به كاهش درآمد و عملكرد توصيه نمي شود. مدل در شرايط كم آبي سطح زير كشت گياهان آب بر مثل گوجه، چغندر و يونجه را محدود كرد.