بررسي مقايسه اي تاثير آموزش بهداشت دهان متداول و آموزش بر اساس بوي بد دهان بر شاخص هاي بهداشت دهان دانش آموزان 10-9 ساله شهر يزد

مقدمه: آموزش بهداشت دهان و دندان بر اساس بوي بد دهان مي تواند ازساير روش هاي متداول آموزشي موثرتر باشد چرا كه بوي بد دهان به عنوان يك ابزار انگيزشي براي بهبود رفتارهاي مربوط به سلامتي محسوب مي شود. هدف از اين مطالعه، مقايسه آموزش بهداشت با موضوعات مختلف و مقايسه تاثير آنها بود. مواد و روش ها: 136 دانش آموز 10-9 ساله دريزد در سال 1396-1395 به طور تصادفي به سه گروه تقسيم شدند: آموزش بهداشت دهان و دندان بر اساس بوي بد دهان، آموزش بهداشت سنتي بر اساس پوسيدگي و بيماري هاي لثه و گروه كنترل (فقط آموزش بهداشت دهان و دندان). شاخص پلاك، شاخص تغيير يافته لثه اي و بوي بد دهان قبل از شروع مطالعه، يك ماه و شش ماه بعد اندازه گيري شد و جهتآناليز داده ها از آزمون هاي Paired and independent ttest، McNemar و Wilcoxon استفاده گرديد. يافته ها:يافته هاي مطالعه نشان از عدم بهبود معني دار در شاخص پلاك در گروه هاي كنترل در هر دو فالوآپ داشت. در فالوآپ يك ماهه، شاخص تغيير يافته لثه در گروه اول نسبت به گروه هاي ديگر تغيير معنادار داشت (0.029=p). از نظر تغييرات بوي بد دهان تنها در گروه اول در هر دو جنس كاهش شيوع و شدت بوي بد دهان نسبت به شروع مطالعه ديده شد (دختر: 0.003=p، پسر: P 0.0001). نتيجه گيري : آموزش بهداشت دهان و دندان براساس بوي بد دهان نسبت به آموزش سنتي و آموزش به تنهايي بر دانش آموزان شهر يزد موثرتر، ماندگارتر و سريع تر بود.