بررسي تأثير افزودن كيتوسان و نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم بر استحكام باند برشي گلاس آينومر ترميمي

مقدمه:  افزايش چسبندگي و استحكام باند گلاس آينومر ترميمي به سطح دندان مي تواند موجب كاهش پوسيدگي هاي ثانويه و افزايش دوام ترميم شود. در پژوهش حاضر سعي داريم تا تأثير افزودن كيتوسان و نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم را بر استحكام باند و ساختار شيميايي گلاس آينومر بررسي كنيم. مواد و روش ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، بر روي 56 سطح عاجي باكال و لينگوال 28 دندان مولر سوم كشيده شده انساني، چهار گروه مختلف گلاس آينومر شامل گلاس آينومر اصلاح نشده، گلاس آينومر اصلاح شده با كيتوسان 10 درصد حجمي، گلاس آينومر اصلاح شده با نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم 3 درصد وزني و گلاس آينومر اصلاح شده به طور همزمان با كيتوسان 10 درصد حجمي و نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم 3 درصد وزني قرار داده شد. بعد از گذشت 24 ساعت و قرارگيري در شرايط رطوبت 100 درصد در انكوباتور، استحكام باند برشي آن ها اندازه گيري شد. تحليل نتايج آزمون استحكام باند برشي به وسيله آزمون Tukey و ANOVA صورت پذيرفت. براي بررسي ساختار شيميايي بر روي نمونه اي از گلاس آينومر مربوط به هر يك از گروه هاي آزمايش، آزمون FTIR و XRD انجام گرفت. يافته ها: استحكام باند برشي مربوط به گروه اصلاح شده به صورت همزمان با كيتوسان 10 درصد حجمي و نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم 3 درصد وزني نسبت به گروه گلاس آينومر اصلاح نشده، تفاوت معناداري را نشان داد. (0.016=p ) اين آزمون براي ساير گروه ها نسبت به گروه گلاس آينومر اصلاح نشده تفاوت معناداري را نشان نداد. نتايج FTIR و XRD براي تمام گروه هاي اصلاح شده نشان دهنده قرارگيري غالبا فيزيكيِ مولوكول هاي كيتوسان و نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم در تركيب گلاس آينومر بوده و تغييري در ساختار شيميايي آن ايجاد نشده بود. نتيجه گيري: به نظر مي رسد اصلاح گلاس آينومر به صورت همزمان با كيتوسان 10 درصد حجمي و نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم 3 درصد وزني موجب افزايش قدرت چسبندگي و مقادير استحكام باند برشي ترميم هاي گلاس آينومر به سطح دندان مي شود.