بررسي تأثير طول دوره رشد بر عملكرد كمّي و كيفي چغندرقند (Beta Vulgaris L.) تحت شرايط كشت پائيزه در استان ايلام

تغيير فصل كشت از بهار به پاييز در جهت استفاده از آب سبز، يك راهكار به‌زراعي سازگار با تغييرات اقليم مي‌باشد. بدين منظور و نيز در راستاي توسعه كشت چغندرقند پاييزه به عنوان يك گياه زراعي راهبردي در افزايش خوداتكايي شكر، اجراي برنامه هاي پژوهشي پايه از جمله تعيين دوره رشد مناسب جهت دستيابي به عملكرد مطلوب امري ضروري مي‌باشد. بدين جهت آزمايشي در شهرستان دره‌شهر از توابع استان ايلام در قالب كرت‌هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در 3 تكرار طي سال زراعي 1394-1395 انجام گرفت. فاكتورهاي آزمايش شامل سه تاريخ كاشت (13، 27 مهرماه و 25 آبان‌ماه) و دو تاريخ برداشت (8 و 28 خردادماه) بودند كه به‌ترتيب در كرت‌هاي اصلي و فرعي قرار گرفتند. نتايج آزمايش نشان داد كه عملكرد شكر سفيد در محدوده كاشت از اوايل تا اواخر مهرماه و برداشت در اواخر خردادماه (دوره رشد 255 و 240 روز) در مقايسه با كشت آن در آبان ماه و تاريخ برداشت اوايل خردادماه (192روز) به ميزان73 درصد افزايش يافته است. نتايج اين پژوهش نشان‌دهنده نقش چشمگير طول دوره رشد بر افزايش عملكرد شكر سفيد چغندرقند پاييزه به دنبال افزايش عملكرد ريشه (69%)، درصد قند خالص (23%)، عيار قند (%12) و نيز كاهش قند ملاس (%37) مي‌باشد. بر اساس نتايج حاصل از اين آزمايش توجه بيشتر به مديريت‌هاي به‌زراعي توليد چغندرقند تحت شرايط كشت پاييزه مي‌تواند نقش كليدي در افزايش شكر چغندري در اين مناطق داشته باشد.