بررسي اثر دي‌اكسيد‌تيتانيوم نانو و غير نانو بر گلدهي و برخي صفات مورفوفيزيولوژيك و بيوشيميايي گل محمدي (Rosa damascena) تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري

تنش‌هاي گوناگون محيطي از مهم‌ترين علل ايجاد مشكلات متعدد در توليدات كشاورزي مي‌باشند و تنش خشكي يكي از اين تنش‌ها است. با توجه به نقش نانو ذرات در بهبود عملكرد و مقاومت بيشتر گياهان به تنش هاي محيطي اين آزمايش روي گل محمدي (Rosa damascena) به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملا تصادفي در سه تكرار در گلخانه‌هاي علوم باغباني دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در بهار و تابستان 1397 اجرا شد. تيمار‌هاي آزمايش شامل 2 رژيم آبياري ( هر سه روز (شاهد)، و شش روز) و پنج سطح تيتانيوم (0 (شاهد، عدم استفاده از تيتانيوم)، 15 پي‌پي‌ام دي‌اكسيد‌تيتانيوم، 30 پي‌پي‌ام دي‌اكسيد‌تيتانيوم، 15 پي‌پي‌ام نانو دي‌اكسيد‌تيتانيوم، 30 پي‌پي‌ام نانو دي‌اكسيد‌تيتانيوم) بود. نتايج نشان داد اگرچه برهمكنش دو تيمار رژيم‌هاي آبياري و دي‌اكسيد‌تيتانيوم بر هيچ يك از صفات مورفولوژيك اندازه گيري شده معني‌دار نشد اثر ساده رژيم‌هاي آبياري بر وزن خشك ريشه در سطح احتمال 5% و بر وزن خشك گل، تعداد گل و قطر ساقه در سطح احتمال 1% اثر معني دار داشت. به اين ترتيب سطح 15 پي‌پي‌ام نانو دي‌اكسيدتيتانيوم با 0.23 % بيشترين عملكرد اسانس را داشت. نشت الكتروليت سلول‌هاي برگي در تيمار 3 روز دور آبياري 49% و در تيمار 6 روز دور آبياري 58.9 % مشاهده شد. بيشترين مقدار نشت الكتروليت در بين تيمارهاي تيتانيوم در تيمار عدم محلول پاشي با تيتانيوم به ميزان 68% و پس از آن در تيمار 30 پي‌پي‌ام دي‌اكسيدتيتانيوم به ميزان 62.9 % بود. افزايش فاصله بين آبياري‌ها منجر به افزايش فنل كل و كاهش هدايت روزنه‌اي شد. به طوريكه با افزايش فاصله آبياري از 3 به 6 روز مقدار فنل كل 17% زياد شد. در بين سطوح تيتانيوم بيشترين مقدار فنل كل (1.13 ميلي گرم بر گرم) در تيمار 15 پي‌پي‌ام نانو دي‌اكسيدتيتانيوم و بيشترين هدايت روزنه‌اي در تيمارهاي حاوي نانو ذرات تيتانيوم يعني دو تيمار 15 و 30 پي‌پي‌ام نانو دي‌‌اكسيد‌تيتانيوم مشاهده شد. به طور كلي كاربرد تيتانيوم در همه سطوح استفاده شده به ويژه در سطح 15 پي‌پي‌ام نانو دي‌اكسيدتيتانيوم در بهبود صفات رويشي و فيزيوشيميايي گل محمدي موثر بود.