مقاومت بالاي گياه دارويي فلوميس توبروزا به تنش مس با واسطه انباشت نيتريك اكسايد

در اين پژوهش، تأثير غلظت‌هاي مختلف مس بر فعاليت دستگاه فتوسنتزي و ظرفيت آنتي اكسيدانت گياه فلوميس توبروزا (Phlomis tuberosa) مورد بررسي قرار گرفت. گياهان در محيط پرليت به مدت 5 هفته رشد كردند و سپس با غلظت‌هاي 0، 100، 200، 300 و 400 ميكرومولار مس به مدت 21 روز تيمار شدند. نتايج نشان داد كه گياه فلوميس توبروزا نسبت به 100 و 200 ميكرومولار مس مقاوم است. اين مقاومت به واسطه افزايش ظرفيت سيستم آنتي اكسيدانت گياه حاصل شد. با اين حال غلظت‌هاي زياد مس (300 و400 ميكرومولار) تنش زا بودند و باعث افزايش انباشت پراكسيد هيدروژن (H2O2) و مالون دي‌آلدئيد (MDA) و كاهش معني‌دار فعاليت كمپلكس آزاد كننده اكسيژن (Fv/Fo) و شاخص كارآيي فتوسيستم II (PIabs) گرديدند. براساس شاخص غلظت موثر (EC50 يعني غلظتي از فلز كه منجر به كاهش 50 درصدي توليد ماده خشك مي‌شود)، آستانه سميت مس براي گياه فلوميس توبروزا، غلظت 300 ميكرومولار تعيين گرديد. جالب آنكه گياهاني كه در معرض سطوح متوسط مس به مدت 21 روز قرار گرفته بودند، بالاترين مقادير انباشت نيتريك اكسايد (NO) را نشان دادند و اين انباشت با بالاترين فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيداتيو و همچنين تداوم فتوسنتز همراه بود.