اثر قارچ مايكوريزا بر برخي خصوصيات مورفوفيزيولوژيك سه ژنوتيپ زنبق آلماني (Iris germanica) تحت تنش شوري

زنبق (Iris spp.) يكي از گياهان زينتي و دارويي مهم از خانواده زنبق مي باشد. تحقيق حاضر باهدف بررسي قارچ مايكوريزا بر برخي خصوصيات مورفوفيزيولوژيك سه ژنوتيپ زنبق آلماني تحت تنش شوري صورت گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار اجرا گرديد. تيمار ها شامل چهار سطح شوري (1، 4، 8، 12 دسي زيمنس بر متر)، سه سطح قارچ مايكوريزا (صفر، 15 و 25 گرم در كيلوگرم) و سه ژنوتيپ زنبق اصلاح شده (OPRC-122، OPRC-125، OPRC-S54) بودند. با افزايش سطح شوري، وزن خشك برگ، كلروفيل a، b، كلروفيل كل و غلظت پتاسيم برگ به طور معني داري كاهش و ميزان پروتئين، فعاليت آنزيم كاتالاز و غلظت سديم برگ افزايش يافت. در ژنوتيپ OPRC-122 شوري 8 دسي زيمنس بر متر، استفاده از 15 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا، منجر به افزايش معني دار (0.21 ميلي گرم در گرم) كلروفيل a در مقايسه با شاهد و تيمار 25 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا گرديد. همچنين در ژنوتيپ مذكور، در شوري 8 دسي زيمنس بر متر، استفاده از 15 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا در مقايسه با شاهد و 25 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا، كلروفيل b را به طور معني داري افزايش داد. كاربرد از 15 و 25 گرم در كيلوگرم قارچ در شوري 8 دسي زيمنس بر متر توانست ميزان سديم را در ژنوتيپ OPRC-122 به ترتيب 29.71 و 35.50 درصد نسبت به شاهد كاهش دهد. كاربرد 25 گرم در كيلوگرم قارچ مايكوريزا در شوري 12 دسي زيمنس بر متر در ژنوتيپ OPRC-125 ميزان پتاسيم برگ را 12.61 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. به طور كلي، به نظر مي رسد كه از ميان سه ژنوتيپ مورد بررسي، ژنوتيپ OPRC-122 مقاومت بيشتري به تنش نشان داده و تيمارهاي قارچي در هر سه ژنوتيپ بهتر از شاهد توانستند تحمل به شوري گياه را افزايش دهند.