بررسي جامعه شناختي احساس طرد شدگي زنان در بين خانواده هاي زن سرپرست تحت پوشش اداره بهزيستي شهر مشهد

پژوهش حاضر تلاشي است براي بررسي درك وچگونگي تفاسير كنشگران از مسئله طرد اجتماعي كه با رويكردي برساختي و براي تحليل اين مسئله از روش كيفي نظريه زمينه اي استفاده شده است و با تعداد 30 نفر از زنان سرپرست خانوار مراجعه كننده به مركز بهزيستي شهر مشهد مصاحبه نيمه ساخت يافته صورت گرفته است، يافته ها حاكي از يك فضاي جنسيت زده است كه روابط را تحت سيطره خود قرار داده و عاملي در جهت طرد درون گروهي و برون گروهي است. از خلال تحليل ها هشت مقوله عمده: طرد خودخواسته، احساسات ناشي از حقارت و بي‌هويتي، اختلال در سلامت اجتماعي و رواني، عادت واره هاي فرهنگي، زنانه شدن فقر، بازتوليد كليشه هاي جنسيتي، تعدد و فشار نقش، ايجاد بديل هاي جبران كننده و عدم اعتماد به استمرار حمايت هاي نهادي و خانوادگي از بطن مفاهيم استخراج شد كه در نهايت مقوله هسته اي با عنوان ناكامي قابليتي توليد شد.