بررسي رابطه ناكامي و خشونت رواني و كلامي مردان و زنان در خانواده هاي شهر اصفهان

يكي از شايع‌ترين انواع خشونت كه بعد فيزيكي و آشكار خشونت در آن نمود كمتري داشته و زواياي پنهان و ذهني در آن نمايان‌تر بوده، خشونت‌هاي رواني و كلامي هستند.اين پژوهش با هدف سنجش ميزان ناكامي و خشونت‌هاي رواني و كلامي در ميان مردان و زنان خانواده‌هاي شهر اصفهان انجام گرفته است.روش تحقيق از نوع تطبيقي همبستگي است.جامعه آماري پژوهش را كليه زنان و مردان متاهل شهر اصفهان كه دو سال از ازدواج آنها گذشته باشد را شامل مي‌شود كه از ميان آنها با استفاده از فرمول كوكران تعداد 384 نفر با روش نمونه‌گيري دو مرحله اي؛ خوشه‌اي و سيستماتيك به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد گيلبرت و آلن و همچنين پرسشنامه محقق ساخته جمع‌آوري شد.نتايج نشان داد:ميزان خشونت رواني نزد مردان و ميزان خشونت كلامي در ميان زنان شايع‌تر است. بين احساس ناكامي و خشونت رواني و كلامي همبستگي مثبت و معناداري مشاهده گرديد. همچنين بين جنسيت و خشونت رواني كلامي تفاوت وجود دارد به گونه‌اي كه ميزان خشونت روانيكلامي در بين زنان بيشتر از مردان است.تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داد كه متغيرهاي جنسيت، ناكامي و منطقه سكونت حدود 15.1درصد تغييرات ميزان خشونت روانيكلامي را تبيين مي‌كند.