نقش سبك‌هاي حل تعارض در پيش بيني رضايت از زندگي زنان متأهل با ميانجي گري شادكامي

هدف اين پژوهش بررسي نقش سبك‌هاي حل تعارض در پيش بيني رضايت از زندگي زنان با ميانجي گري شادكامي مي‌باشد. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل زنان متأهل شهر مشهد مي‌باشند. نمونه شامل 200 نفر مي‌باشد كه به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه‌ي رضايت زندگي داينر ، پرسشنامه‌ي سبك‌هاي حل تعارض رحيم و مقياس شادكامي مونش (MUNSH) مي‌باشد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل رگرسيون و تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه بين سبك‌هاي حل تعارض و شادكامي با رضايت از زندگي همبستگي معناداري وجود دارد و همچنين نشان داد كه سبك هاي حل تعارض به‌طور مستقيم و معنادار و غير مستقيم از طريق شادكامي بر رضايت از زندگي تأثير دارند و نيز نقش ميانجي‌گري شادكامي مورد تأييد قرار گرفت. در اين ميان سبك يكپارچه داراي رابطه‌ي مثبت و معناداري بود و سبك‌هاي مسلط و اجتنابي كمترين تأثير را نسبت به ساير سبك‌ها داشته‌اند. باتوجه به نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت كه حل تعارض در زندگي زناشويي و همچنين شادكامي زنان باعث افزايش رضايت از زندگي آن‌ها خواهد شد.