اثربخشي آموزش تلفيقي مبتني بر شبكۀ اجتماعي بر خودتنظيمي تحصيلي، شناخت اجتماعي و عملكرد تحصيلي

Designing Blended Learning Based on Virtual Social and Determining its Effectiveness on Self-regulation, Social cognition process and Academic Performance

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش تلفيقي مبتني بر شبكۀ اجتماعي با رويكرد سازنده‌گرايي اجتماعي بر عملكرد تحصيلي، خودتنظيمي تحصيلي و شناخت اجتماعي دانشجومعلمان انجام شد. پس از تدوين الگوي آموزش تلفيقي و پروتكل آموزشي، اعتبار آن توسط متخصصان تأييد شد. به‌منظور تعيين ميزان اثربخشي الگوي آموزشي موردنظر، از جامعۀ آماري دانشجومعلمانِ دانشگاه فرهنگيان، با روش نمونه‌گيري در دسترس دو كلاس (در مجموع 75 نفر) از دانشجويان كارشناسيِ آموزش ابتدايي پرديس شهيد هاشمي‌نژاد مشهد انتخاب، سپس به شيوۀ تصادفي در سه گروه 25 نفره (آموزش تلفيقي، آموزش حضوري و آموزش مبتني بر شبكۀ اجتماعي) جايگزين شدند. روش پژوهش شبه‌آزمايشي بود و اطلاعات مورد نياز با آزمون عملكرد تحصيلي، پرسش‌نامۀ راهبردهاي خودتنظيمي پينتريچ و دي‌گروت، و پرسش‌نامۀ توانايي‌هاي شناختي نجاتي در قالب پيش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوري شد. پس از ارائۀ آموزش 10 جلسه‌اي، داده‌ها با استفاده از روشه‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (آنووا و مانووا) و با استفاده از نرم افزار spss24 تحليل شد. يافته‌ها نشان داد كه آموزش تلفيقي مبتني بر شبكۀ اجتماعي مجازي در مقايسه با دو شيوۀ آموزشي ديگر، تأثير معني‌داري بر عملكرد تحصيلي دانشجومعلمان داشته است. دانشجويانِ آموزش تلفيقي در مقايسه با دانشجويان آموزش مبتني بر شبكۀ‌ اجتماعي، از خودتنظيمي تحصيلي و شناخت اجتماعي بالاتري برخوردار بودند. اما دانشجويان آموزش تلفيقي در خودتنظيمي تحصيلي و شناخت اجتماعي با دانشجويان آموزش حضوري تفاوت معني‌داري نداشتند. كليدواژه‌ها

The purpose of this study was to design a blended learning model based on virtual social networks with social constructivist approach and determine its effectiveness on academic performance, academic self-regulation and social cognition of teacher students. The blended learning model, having been developed based on virtual, social, and training protocols, was validated by experts. The effectiveness of the model was verified through a quasiexperimental study whose statistical population consisted of teacher students in Farhangian University. A sample of whom 75 undergraduate teachers were selected through convenient sampling from Shahid Hashemi Nejad Campus in Mashhad and were randomly divided into three groups of 25, each receiving instruction through blended learning, in-person education, and virtual social networks for 10 sessions. Data in the study encompassed the participants’ responses to Academic Performance Test, Pintrich and DeGroot’s SelfRegulation Strategies Questionnaire (MSLQ) and Nejati’s Cognitive Abilities Questionnaire in pre-test and post-test phases. Data were analyzed using ANOVA and MANOVA, with SPSS 24, to examine the difference between the participants’ pre-test and post-test scores. The results suggested that instruction through virtual social networks had a significantly higher effect on the academic performance of the students compared to the other two educational methods. On the other hand, the students in blended learning group had higher academic selfregulation and social cognition than those who received instruction through virtual social networks. Nevertheless, there was no significant difference between social cognition and academic self-regulation of students in blended learning group and in-person group.