عنوان مقاله :
خوانشي نوين از فلسفۀ تاريخ انبيا: بررسي رمان كتاب دانيال بر اساس آراي ميرچا الياده
عنوان به زبان ديگر :
A New Reading of the Prophets’ Philosophy of History: An Analysis of The Book of Daniel Based on Mircea Eliade’s Theory
پديد آورندگان :
تركمن‌نژاد، حسين دانشگاه تهران - دانشكدۀ زبانها و ادبيات خارجي - گروه زبان و ادبيات انگليسي، تهران، ايران , رامين، زهره دانشگاه تهران - دانشكدۀ زبانها و ادبيات خارجي - گروه زبان و ادبيات انگليسي، تهران، ايران
كليدواژه :
فلسفۀ تاريخ , نمونه‌هاي ازلي , تاريخ الهي , تاريخ ناقدسي , پاستيش
چكيده فارسي :
اي. ال. داكتارو خالق رمان‌هايي است كه با نوسان ميانِ تاريخ و داستان، پرسش‌هاي بنياديني در بابِ تاريخ و معناي آن مطرح مي‌كنند. چون او در سنتِ تاريخ‌محورِ يهودي باليده، تفسيرِ ديدگاهِ تاريخي‌اش اهميت فراواني در درك آثارش دارد و در ميان رمان‌هايش، كتاب دانيال كه صريحاً به مسئلۀ تاريخ مي‌پردازد، بيش از همه مي‌تواند در شناختِ فلسفۀ تاريخِ او ياري‌مان كند. در اين مقاله با تكيه بر آراي ميرچا الياده و تفحص در ميراثِ فكريِ پيامبرانِ بني‌اسرائيل مي‌كوشيم تا بينش تاريخيِ دانيال، قهرمان داستان، را تحليل كنيم. با اقتباس از نظريۀ الياده نشان مي‌دهيم كه خوانش نوينِ دانيال از سنتِ فكريِ انبيا، از رابطۀ ديالكتيكِ ميانِ انديشۀ تاريخ‌مندِ نبوي و گسستگيِ تاريخيِ ديزني‌لند، كه موضوعِ بخشِ پايانيِ رمان است، زاده مي‌شود و راهِ حلِ دانيال براي نجات از بي‌معنايي، گفتمانِ تاريخيي است كه نه بر چرخۀ تكرار الگوها و نه بر تواليِ رويدادهاي بي‌معنايِ تاريخِ ناقدسي، بلكه بر گسيختگي و عدمِ انسجامِ پاستيش استوار شده است.
چكيده لاتين :
E. L. Doctorow is the author of novels which vacillate between history and fiction, thus posing fundamental questions about history. Since he has flourished in the history-oriented Jewish tradition, interpreting his historical vision has great significance in understanding his works, among which, The Book of Daniel specifically addresses history and historiography, so it is best suited for helping us in investigating his philosophy of history. In this essay, we attempt to analyze the historical vision of Daniel, the novel’s protagonist, by recourse to Mircea Eliade’s theory and the intellectual legacy of the Hebrew prophets. Based on Eliade's ideas, we demonstrate that Daniel's new reading of the prophets' school is born out of the dialectic relationship between the historically conscious thought of the prophets and the historical discontinuity of Disneyland, the subject of the novel’s last section. To escape meaninglessness, Daniel proposes a historical discourse which relies neither on the cycle of archetypes nor the sequence of the meaningless events of profane history, but on the discontinuity and incoherence of pastiche.
عنوان نشريه :
پژوهش ادبيات معاصر جهان
