اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر بهبود رابطه معلم – شاگرد و عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان شهر تهران

Investigating the Influence of Social Skills Effectiveness on the Improvement of Teacher-Student Relationship and Educational Performance of Tehran’s Students

مقدمه و هدف: مهارت‌هاي اجتماعي در كاركرد اجتماعي، تحصيلي و موفقيت دانش‌آموزان مهم مي‌باشد و نقش حائز اهميتي در اجتناب يا بازداري واكنش‌هاي ديگران ايفا مي‌كند. هدف از اجراي پ‍ژوهش بررسي اثر بخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر بهبود عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان شهر تهران بود. روش: با روش پژوهشي نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون از بين كليه دانش آموزان پايه دوم دبيرستان دختران منطقه 18 شهر تهران كه مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 94-93 بودند تعداد 30 نفر از دانش آموزان پايه دوم از طريق نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. ابتدا بر روي دو گروه پرسش‌نامة معلم-شاگرد موراي زوويچ (2010) اجرا شد، و معدل نوبت اول افراد مشخص شد، سپس بر گروه آزمايش برنامه آموزشي مهارت‌هاي اجتماعي طي هشت جلسه يك ساعته انجام و گروه كنترل هيچ برنامه آموزشي دريافت نكردند، در پايان مجددا پرسشنامه معلم-شاگرد موراي زوويچ اجرا و معدل نوبت دوم مقايسه شد. براي تجزيه و تحليل داده‌‌ها از آزمون تحليل كواريانس (ANCOVA) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، رابطه معلم_شاگرد و پيشرفت تحصيلي، گروه آزمايش از دانش‌آموزان كه تحت تاثير آموزش مهارت‌هاي اجتماعي قرار گرفته‌اند نسبت به گروه كنترل، بيشتر است. از يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان براي بهبود پيشرفت تحصيلي و بهبود رابطه معلم-شاگرد دانش‌آموزان استفاده كرد. نتيجه‌گيري: هدف همه‌ي فعاليت‌هاي آموزشي بهبود پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان است كه در سايه آموزش مهارت‌هاي اجتماعي مي-تواند افزايش معناداري داشته باشد.

Introduction and Objective: Social skills proved helpful in social and educational performance of students and their success playing a great role in the prevention of others’ reactions. The present study aims at investigating the influence of social skills effectiveness on the improvement of educational performance of Tehran’s students. Methodology: 30 female 2nd-grade high school students of the 18th region of Tehran in academic year of 2015-16 were randomly selected and divided into two groups of experimental and control through a quasi-experimental methodology with pre and posttests. The teacher-student questionnaire of Mouray Zouich (2010) was first administered on both groups and the students’ Average of the first semester was identified. Experimental group went under one-hour eight sessions of the program of social skills education while control group received no educational program. At the end, the teacher-student questionnaire of Mouray Zouich (2010) was again administered, and the students’ Average of the second semester was compared with the first one. In order to analyze the data, Covariance Analysis Test (ANCOVA) was used. Results: As indicated by the results of the present study, the teacher-student relationship and educational improvement of the experimental group receiving social skills education was more than those of the control group. Findings of the present study can be helpful in educational and teacher-student relationship improvement. Conclusion: All educational plans move toward students’ educational improvement that can significantly be increased through social skills education.