ارزيابي ميزان مواجهه شغلي با بخارات استايرن و تعيين سطح ريسك سلامتي ناشي از آن در كاركنان يك صنعت پتروشيمي

مقدمه: ازجمله مواد آلي فرار كه درصنايع پتروشيمي توليد يا استفاده مي شوند استايرن مي باشد. كه مواجهه تنفسي با آن اختلالات و بيماري هايي به دنبال دارد. لذا هدف اين مطالعه ارزيابي ميزان مواجهه شغلي با بخارات استايرن و تعيين سطح ريسك اثرات سلامتي ناشي از آن به روش كمي در كاركنان صنعت پتروشيمي مورد مطالعه است. روش كار: در اين مطالعه توصيفي - مقطعي، 150 نمونه فردي از 50 نفر از كاركنان صنعت مورد مطالعه به روش 1501NIOSH، انجام گرفت. نمونه ها با دستگاه گاز كروماتوگرافي مدل Variancp3800، آناليز شد. بعد از تعيين غلظت استايرن مورد مواجهه، با استفاده از روابط ارائه شده از سوي آژانس حفاظت محيط زيست آمريكا(U.S EPA)، ريسك اثرات سلامتي استايرن بر كاركنان شاغل در اين صنعت ارزيابي شد. يافته ها: بر اساس نتايج، بيشترين ميزان مواجهه ( 0.44mg. (kg-day در واحد پلي بوتادين لاتكس (PBL) بود. بنابراين پيش بيني بالاترين ريسك سرطان و ريسك غير سرطاني به ترتيب با ميانه 0.44 و 0.71 براي واحد PBL بود. با توجه به اين كه كمترين ميزان مواجهه (0.0120mg. (kg-day) 1) در واحد دراير به دست آمد. پيش بيني كمترين ريسك سرطان زايي (0.000001) و ريسك غير سرطان(0.002) براي كاركنان همين واحد بود. نتيجه گيري: بطور كلي در برخي از بخش هاي پتروشيمي مورد مطالعه بويژه در بخشPBL، ميزان ريسك سلامتي بالاتر از حدود مجاز بود. لذا پيشنهاد مي گردد، علاوه بر تهويه هاي طبيعي، از تهويه هاي مصنوعي به ويژه تهويه موضعي استفاده بشود.