زمانبندي توليد و بازرسي تجهيزات با در نظر گرفتن هزينه‌هاي زيست‌محيطي ناشي از افت تجهيزات

استفاده‏‌ي مداوم از تجهيزات و سيستم‏ ها، آن‏ها را در معرض خرابي (مانند كهنگي، سايش، خوردگي و خزش) قرار مي‌دهد. آثار خرابي صرفاً محدود به كاهش كارايي، كاهش قابليت اطمينان و كاهش عمر سيستم نبوده و مي‏ تواند منجر به تخريب و آسيب‏ هاي زيست‌محيطي نيز گردد. بررسي اثرات نامطلوب افت سيستم‏ها منجر به شكل‏ گيري مطالعات گسترده در حوزه‏‌ي استراتژي‏‌هاي نگهداري و تعمير مبتني بر پايش وضعيت گشته است. يكي از رويكردهاي موردتوجه در اين حوزه بحث حفظ و نگهداري و تعمير بهينه براساس وضعيت سلامت و كاركرد سيستم است كه با كنترل اثرات نامطلوب افت سيستم بر محيط‌زيست، هزينه ‏هاي سربار ناشي از جريمه ‏هاي مرتبط را كاهش مي‌دهد. هدف اين پژوهش بررسي و مدل‌سازي سياست نگهداري و تعمير بهينه شامل تعيين زمان‏ بهينه‏ ي بازرسي‏‌ها با هدف كمينه ‏سازي متوسط هزينه كل در واحد زمان در شرايط عدم قطعيت است. در اين مقاله متغيرهاي مدت‌زمان از ابتداي دوره تا رسيدن به سطح هشدار، مدت‌زمان از لحظه عبور از سطح هشدار تا وقوع خرابي و مدت‌زمان از لحظه شناسايي عبور سيستم‏ از سطح هشدار (با انجام فرآيند بازرسي) تا آغاز عمليات نگهداري و تعمير پيشگيرانه، به‌صورت متغيرهاي تصادفي در نظر گرفته شده و اثرات آن‏ها موردمطالعه قرار گرفته است. مدل توسط سه روش جستجوي مستقيم نلدر ميد، الگوريتم ژنتيك و الگوريتم PSO براي يك مثال عددي حل‌شده و زمان‏‌هاي بهينه بازرسي به‌دست‌آمده است.