ارزيابي ايجاد مؤلفه‌هاي شهر دوستدار كودك در شهر بندرانزلي

بيان مسئله: افزايشِ شهرنشيني و كمبود فضاهاي شهري براي حضور كودكان در محيط هاي شهري، موجب شده است تا حضور آن‌ها در اين عرصه روزبه‌روز كاهش يابد. نبود اين فضاها، باعث گرديده تا حس تعلقِ كودكان به فضاي شهري به‌گونه‌اي متفاوت ارزيابي گردد. ازاين‌رو، مي‌توان اين‌گونه بيان داشت كه محيط، نقش بنيادين در شكل‌گيري شخصيت و رشد كودك داشته كه از اين طريق مي‌تواند عوامل فرهنگي، اجتماعي و يا بخش عمده اي از دل‌بستگي‌هاي محيطي و مكاني كودك در بستر خانواده و محله شكل بگيرد. هدف: مطالعه ي حاضر در تلاش است تا ميزانِ ارتباط مؤلفه‌هايي همچون انعطاف‌پذيري محيط، هويتِ مكانِ حضور كودك و قابليت حضورپذيري محلات، به‌عنوان مؤلفه‌هاي شهرسازي با مؤلفه‌هايي مانند بازي‌سازي محيط، هيجان تجربه‌شده كودك و مشاركت كودكان در تصميم گيري را موردسنجش قرار دهد. پرسش اساسي اين پژوهش، اثر و ميزان هر يك از مؤلفه‌ها بر ديگري مي‌باشد. روش:اين كنكاش از لحاظ روش‌شناسي، كمي و راهبرد آن، توصيفي و از نوع علَي_مقايسه‌اي است. ابزار جمع‌آوري داده ها، پرسشنامه محقق ساخت است كه جامعه ي آماري آن را ۸۰۰۰ دانش‌آموزانِ مقطع ابتدايي شهر بندرانزلي تشكيل مي دهد كه از ميان آن‌ها ۳۶۷ نفر به‌عنوان نمونه، به‌صورت پرسشنامه بسته_ پاسخ، موردمطالعه و با استفاده از نرم‌افزارهاي 24SPSS و 8.80 LISREL مورد تحليل قرارگرفته‌اند. يافته‌ها: تحليل يافته‌ها حاكي از آن است كه انعطاف‌پذيري محيط، بيشترين ضريب اثر را با 95%، در كودكان داشته كه باعث ايجاد خلاقيت در ساخت و به وجود آوردن بازي در محيط توسط كودك مي‌شود. نتيجه گيري: حضورپذيري محلات با 94 درصد و هويت مكانِ حضور كودك با 89 درصد در رده‌هاي دوم و سوم، بيشترين تأثيرگذاري را به ترتيب بر شركت در تصميم‌گيري و هيجان تجربه‌شده كودكان در نتايج پرسشنامه كسب كرده است.