رويكرد ساختاري در تحليل شاخص‌هاي بازآفريني پايدار بافت هاي ناكارآمد مياني شهري (مطالعه موردي: شهر رشت)

بيان  مسئله: بافت‌هاي ناكارآمد مياني شهرها كه به‌عنوان بافت‌هاي فرسوده هم شناخته مي‌شوند، يكي از معضلات و موانع اصلي توسعه پايدار بزرگ‌شهرها و كلان‌شهرهاي كشورمان به حساب مي‌آيند. شهر رشت نيز از اين قاعده مستثنا نيست و با‌وجود به‌كارگيري رويكرد بازآفريني شهري در چند سال اخير كه هنوز فرايندي ناقص و در نطفه است، نيازمند تكامل آن با نگاه علمي‌تر و كاراتر و در نظر داشتن چارچوب‌هاي شناختي و كاربردي است. هدف: پژوهش حاضر اهداف تبيين شاخص‌هاي بازآفريني پايدار بافت‌هاي ناكارآمد مياني شهري، و رتبه‌بندي و  تحليل ساختاري شاخص‌هاي مربوط به شهر رشت را دنبال مي‌نمايد. روش:بدين منظور ابتدا پرسشنامه‌ دلفي برآمده از مطالعات اسنادي و نظري، با شاخص‌‌هاي پيشنهادي بازآفريني پايدار بافت‌هاي ناكارامد مياني جهت طوفان ذهني، به‌ 8 تن از كارشناسان و نخبگان حوزه شهرسازي و برنامه‌ريزي شهري براي شناسايي اوليه شاخص‌ها ارائه گرديد و در فاز دوم دلفي، اجماع نظر توسط كارشناسان صورت گرفت. سپس بر اساس روش تحليل ساختاري و با معيار قرار دادن شهر رشت به عنوان بستر شكل‌گيري اين شاخص‌ها، تحليل‌ها بر اساس موقعيت شاخص‌ها در نمودار تأثيرپذيري تأثيرگذاري از طريق نرم افزار توصيفي – تحليلي ميك‌ مك، انجام گرفت. يافته‌ها: 68  شاخص برگزيده در 6 زمينه: 1.كالبدي – فضايي؛ 2.خدماتي – كاركردي؛ 3.توسعه اقتصادي؛ 4.توسعه اجتماعي؛ 5.توسعه فرهنگي؛ 6.حفاظت از محيط‌زيست؛ مي‌باشند. پس از آن 63 شاخص از طريق تجزيه و تحليل نرم افزار ميك مك مورد رتبه‌بندي و تحليل قرار گرفتند. نتيجه­ گيري: بر اساس ماتريس تأثيرگذاري تأثيرپذيري، برترين شاخص‌هاي زمينه‌هاي شش‌گانه از متغيرهاي تأثيرگذار شامل دو شاخص، «ميزان اختلاط كاربري» در زمينه كاركردي–خدماتي و «ميزان رشد توليد انرژي‌هاي تجديدپذير» ‌در زمينه زيست‌محيطي بوده و از متغيرهاي ريسك، شاخص‌هاي «ميزان رشد كيفي خدمات ايمني» در زمينه كالبدي – فضايي، «وضعيت بازآفريني مراكز محله» در زمينه اقتصادي، «ميزان توسعه فعاليت مراكز فرهنگي» در زمينه فرهنگي، و «ميزان مشاركت‌هاي مردمي در فرايند بازآفريني» در زمينه اجتماعي، رتبه‌ نخست را به‌دست آورده‌اند.