اثربخشي آموزش همدلي بر پرخاشگري و كيفيت روابط با همسالان دانش‌آموزان پسر

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش همدلي بر پرخاشگري و كيفيت روابط با همسالان دانش آموزان پسر بود. روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي شهر يزد در سال تحصيلي97-96 بودند. به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) اختصاص يافتند. شركت كنندگان گروه آزمايش طي هفت جلسه ي 90 دقيقه اي تحت آموزش همدلي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگري باس و پري، و پرسشنامه روابط با همسالان هادسون، جمع آوري شد و با آزمون آماري تحليل كوواريانس چند متغيره مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها، حاكي از آن بود كه 75 درصد واريانس نمرات پس آزمون گروه آزمايش، ناشي از تأثير آموزش همدلي بر پرخاشگري و روابط با همسالان است. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه آموزش همدلي بر كاهش پرخاشگري و كيفيت روابط با همسالان تأثير دارد. همچنين آموزش همدلي بر كاهش ابعاد پرخاشگري (فيزيكي، كلامي، خشم، خصومت) دانش آموزان مؤثر است.