مديريت اضطراب/ عدم‌قطعيت در ارتباطات ميان‌فرهنگي با اهل‌سنت، مطالعه‌اي روايي

ارتباطات ميان شيعه و اهل‌سنت به‌دليل اختلافاتي كه دو گروه در زمينه‌هاي مختلف ازجمله فرهنگي با يكديگر دارند، در حوزه ارتباطات ميان‌فرهنگي قابل‌بررسي است. «نظريه مديريت اضطراب/عدم‌قطعيت در ارتباط مؤثر» يكي از نظريات نوين ارتباطات ميان فرهنگي به شمار مي‌رود كه هدف آن مديريت اضطراب و عدم‌قطعيت در تعامل ما با غريبه (ديگري) و نگه‌داشتن آن در سطح مطلوب جايي ميان آستانه حداكثر و حداقل به‌منظور برقراري يك «ارتباط مؤثر» با «ديگري» است. در اين پژوهش تلاش شده با كنكاش در منابع كتب روايي شيعه و با استفاده از روش تحليل مضمون سيره گفتاري و رفتاري و توصيه‌هاي معصومين عليهم‌السلام در تعامل با اهل‌سنت در چارچوب نظريه مديريت اضطراب/عدم‌قطعيت در ارتباط مؤثر مورد مطالعه قرار گيرد و راهكارهايي براي افزايش همگرايي شيعه و اهل‌سنت و كاهش اختلاف ميان ايشان استخراج شود. درنتيجه تحليل روايات گردآوري‌شده، 38 مضمون اوليه، 16 مضمون سازمان‌دهنده و پنج مضمون فراگير شناسايي شدند. مضامين فراگير شناسايي‌شده كه به‌عنوان محورهاي اصلي مديريت اضطراب/عدم‌قطعيت در ارتباطات ميان‌فرهنگي با اهل‌سنت به‌شمارمي‌روند، عبارتنداز: «همدلي با اهل‌سنت»، «عفت‌كلام و پرهيز از بدزباني و توهين به مقدسات»، «حسن‌معاشرت با اهل‌سنت»، «همراهي با اهل‌سنت و شركت در اجتماعات مسلمانان» و «پرهيز از خودبرتربيني و برائت‌جويي از اهل‌سنت».