پهنه‌بندي و تبيين توسعه پايدار اجتماعي- انساني مناطق روستايي استان چهار محال بختياري با مدل تاپسيس

هدف اصلي تحقيق حاضر پهنه‌بندي و تبيين توسعه پايدار اجتماعي انساني مناطق روستايي استان چهار محال بختياري با مدل تاپسيس بوده است. ابتدا مباني نظري پايداري اجتماعي و انساني و سوابق مطالعاتي آن مورد مطالعه قرار گرفت و بعد از اعتبارسنجي توسط متخصصان در سطح دهستان‌هاي استان بررسي شد. روش تحقيق با استفاده از مـدل تاپسـيس در ميان روستاييان 6 شهرستان استان چهارمحال بختياري در 16 دهستان بوده كه روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي با انتساب متناسب در 130 روستا انجام شد. 18 شاخص‌هاي اجتماعي انساني در پنج بعد پويايي جمعيت، مديريت آموزش و اطلاعات، امنيت و رضايت اجتماعي، تعاون و سرمايه اجتماعي و بهداشت و سلامت مورد بررسي قرار گرفتند كه بعد مديريت آموزش و اطلاعات بالاترين رتبه و بعد امنيت و رضايت اجتماعي پايين‌ترين رتبه را به خود اختصاص داده است. در پهنه بندي دهستان‌ها، دهستان بازفت پايين با مقدار 0.795 بهترين وضعيت توسعه پايدار اجتماعي روستايي را دارد و پس از آن فلارد و پشتكوه به ترتيب با ارزش نهايي 0.728 و 0.696 وضعيت مساعدتري نسبت به ديگر دهستان‌ها به لحاظ توسعه پايدار اجتماعي روستايي دارند. دهستان ديناران با ارزش وزني 0.043، پس از دوراهان و دوآب با ارزش نهايي 0.212 و 0.215 ضعيف ترين دهستان‌ها به لحاظ توسعه پايدار احتماعي روستايي بودند. مطابق يافته‌هاي محلي براي ايجاد هماهنگي و تعادل پايداري اجتماعي انساني جهت دستيابي به توسعه پايدار متوازن در استان پيشنهادهاي كاربردي ارائه گرديد.