پيش‌بيني رفتارهاي خود‌مراقبتي در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 بر مبناي استرس ادراك شده و توانمندي در هدف‌گذاري

Prediction of Self-Care Behaviors Based on Perceived Stress and Goal Setting Skill in Patients with Type 2 Diabetes

در حال حاضر ديابت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن جامعه‌ي امروز و يكي از مهم‌ترين مؤلفه‌هاي كنترل آن، رفتارهاي خود‌مراقبتي است. با توجه به تأثير متغيرهاي روان‌شناختي در بروز رفتارهاي خود‌مراقبتي، هدف اين پژوهش پيش‌بيني رفتار خود‌مراقبتي در افراد مبتلا به ديابت نوع II بر مبناي توانمندي در هدف‌گذاري واسترس ادارك شده بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي (مقطعي)، افراد شركت‌كننده در مطالعه از ميان مراجعان به مركز ديابت كاشان و كلينيك‌هاي خصوصي انتخاب شدند. انتخاب نمونه به روش انتخاب در دسترس انجام گرفت و 190 بيمار در اين پژوهش شركت داده شدند. پرسش‌نامه‌هاي هدف در زندگي، استرس ادارك شده و خودمراقبتي توسط شركت‌كنندگان تكميل گرديد. تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش با روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه گام به گام انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه متغيرهاي توانمندي در هدف‌گذاري و استرس ادارك شده به طور مجزا تأثير معني‌داري نداشتند اما اثر متقابل ميان آن‌ها با پيش‌بيني رفتار خودمراقبتي رابطه معني‌داري برقرار كرد (0/01=P). نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه با ارتقاي سطح توانمندي در هدف‌گذاري و ميزان استرس ادارك شده، مي‌توان بروز رفتار خود‌مراقبتي را در افراد مبتلا به ديابت بهبود بخشيد.

Introduction: Diabetes is one of the common chronic diseases in modern societies and self-care behaviors consider as one of the most important factors in controlling this disease. Regarding the impact of psychological factors on adherence to self-care behaviors, the current study aimed to predict self-care behaviors, based on goal setting skill and perceived stress of patients with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this descriptive, cross-sectional study, a total of 190 type 2 diabetic patients, referred to Kashan Diabetes Center and private clinics, were selected, using convenience sampling. For data collection, the participants completed the purpose in life questionnaire, perceived stress questionnaire, and self-care behavior questionnaire. The collected data were then analyzed, using Pearson’s correlation coefficient test and stepwise multiple regression analysis. Results: According to the present results, goal setting and perceived stress could not independently predict self-care behaviors in diabetic patients. However, the interaction effect of these variables could successfully predict these behaviors (P<0.01). Conclusion: Our findings suggest that, by improving goal setting skill and perceived stress of patients with diabetes, we can improve their self-care behaviors.