تحليل تطبيقي نحوۀ تأثير عوض و اعتماد متعارف در نوع تعهدات قراردادي در حقوق ايران و انگليس

Comparative Analysis of the Influence of "Consideration" and Reasonable Reliance on the Type of the Contractual Obligations in Iranian and British Laws

از نگاه اغلب حقوق‌دانان، عقد سبب تعهد بوده، به همين دليل تا زماني كه عقد پابرجاست، تبعيت از مفاد آن براي طرفين لازم است. برخلاف نظر پيش‌گفته، بررسي قراردادها در حقوق ايران نشان مي‌دهد مقتضاي بعضي عقود (مانند وكالت) تعهد نبوده، تنها موجب اختيار و نيابت‌اند. با اين حال، نمي‌توان انكار كرد كه عقودي از قبيل وكالت، وديعه يا جعاله تحت شرايطي الزام‌آور قلمداد مي‌شوند. چالش اصلي اين نوشتار شناسايي علت تعهدآور بودن برخي عقود و سپس تحليل نوع تعهد ناشي از قرارداد است. نگارندگان اين نوشتار با بررسي تطبيقي مصاديق تعهد در حقوق ايران و انگليس به اين نتيجه دست يافته‌اند كه اندراج عوض در قرارداد موجب تعهد به نتيجه، و وجود اعتماد متعارف از سوي يكي از طرفين، سبب ايجاد تعهد به وسيله براي ديگري خواهد بود. پذيرش نظريات عوض و اعتماد متعارف در حقوق ايران موجب پديد آمدن مبنايي جديد براي لزوم قراردادها و همين‌طور ايجاد مانعي براي جلوگيري از سوء‌استفاده از حق خواهد بود. افزون بر نتايج پيش‌گفته، تمييز تعهدات به نتيجه از تعهدات به وسيله در چگونگي اثبات نقض تعهدات قراردادي نيز مفيد خواهد بود. كليدواژه‌ها

Most legal experts believe that contract brings about obligation and for this reason, as long as the contract is valid the parties are required to follow its content. Contrary to the aforementioned view, the study of contracts in Iranian law shows that some contracts (e.g. representation) are not associated with certain obligations rather they are just a token of one’s right to represent someone. Nevertheless, one cannot deny that such contracts as representation, endowment or reward are considered to be binding under a number of conditions. The main challenge of the present essay is identification of the source of bindingness of some contract and the analysis of the type of obligation resulted from the contract. The authors after the comparative evaluation of the extensions of the obligation in Iranian and British laws have concluded that the inclusion of the price in the contract leads to the emergence of obligation of the conclusion and creation of normal confidence on behalf of the parties leads to the obligation of the means for another party. Acceptance of the theories of price and normal confidence in Iranian law will lead to the emergence of a new basis for the bindingness of the contracts and also the creation of a barrier for prevention from the right. In addition to the above results, distinguishing between the obligations of the result and the obligations of the means will be useful in the mechanism of the demonstration of the violation of the contractual obligations.