تاثير آموزش مبتني بر درك بيماري بر ميزان كنترل قندخون بيماران مبتلا به ديابت

Effect of Education Based on Illness Perception on Glycemic Control in Diabetic Patients

پيشگيري از عوارض، كاهش مرگ ‌و مير و هزينه‌هاي اقتصادي ديابت، يكي از مهم‌ترين اهداف مديريت ديابت مي‌باشد. براي رسيدن به اين اهداف، كنترل دقيق قند خون لازم است كه نيازمند آموزش است. زماني بيماران از توصيه‌ها و آموزش‌هاي داده‌ شده تبعيت مي‌كنند كه درك درستي از بيماري خود داشته باشند. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مبتني بر درك بيماري بر كنترل گليسميك بيماران مبتلا به ديابت انجام گرفت. مواد و روش‌ها: اين كارآزمايي باليني تصادفي در 78 بيمار مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به درمانگاه ديابت شهرستان قوچان در دو گروه تصادفي مداخله (38 نفر) و شاهد (40 نفر) انجام شد. ﺑﺮاي ﮔﺮدآوري دادهﻫﺎ از پرسش‌نامه درك از بيماري (IPQ-R) و ميزان HbA1C ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮديد. گروه مداخله در طي 2 جلسه 45 دقيقه‌اي، تحت آموزش مبتني بر درك بيماري قرار گرفتند. سنجش افراد سه ماه بعد از انجام مداخله صورت گرفت و نتايج توسط نرم‌افزار SPSS 22 مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: سه ماه پس از آموزش در گروه مداخله، ميانگين سطح هموگلوبين گليگوزيله (1/318±9/28 در مقابل 1/422±8/33) و درك بيماري (12/971±132/53در مقابل 9/772± 159/47) نسبت به قبل، تغيير يافت. يافته­ هاي حاصل از تحليل كوواريانس (ANCOVA) نشان داد سطح سرمي هموگلوبين گليكوزيله پس از آموزش در مقايسه با پيش از آموزش، تغييرات معني‌داري داشته است (0/001p<). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه نشان داد، بيماران مبتلا به ديابت پس از مداخله‌ي آموزشي به درك بهتري از بيماري خود دست يافتند، كه در نهايت منجر به كنترل قندخون در اين بيماران گرديد

Introduction: Prevention of complications associated with diabetes, besides the reduction of mortality and economic costs, are the most important goals of diabetes management. To achieve these goals, glycemic control, which requires education, is essential. Patients adhere to recommendations and guidelines when they have a clear understanding and perception of their disease. The current study aimed to investigate the effect of education based on illness perception on glycemic control in patients with diabetes. Materials and Methods: This randomized clinical trial was conducted on 78 diabetic patients, referred to Quchan Clinic, Quchan, Iran. The participants were randomly assigned to either the intervention (n=38) or control (n=40) group. For data collection, the revised version of the Illness Perception Questionnaire (IPQ-R) was used, and glycosylated hemoglobin (HbA1c) level was measured before and after the intervention. The intervention group participated in two educational sessions (education based on illness perception), each lasting about 45 minutes. The subjects were assessed three months after the intervention, and the results were analyzed using SPSS version 22. Results: Three months after the intervention, the mean HbA1c level (9.28±1.318 vs. 8.33 ±1.422) and illness perception (132.53±12.971 vs. 159.47±9.772) changed significantly in the intervention group, compared to the pre-intervention phase. According to the analysis of covariance (ANCOVA), the serum level of HbA1c significantly changed after the intervention, compared to the pre-intervention phase (P<0.001). Conclusion: According to the present findings, the intervention could improve illness perception in diabetic patients, leading to higher glycemic control.