مديريت معنا در بحران كرونا (تحليل گفتمان انقلاب اسلامي و ليبرال دموكراسي)

Meaning Management in the Corona Crisis (Analysis of the Discourse of the Islamic Revolution and the Liberal Democracy)

بعد از جنگ جهاني دوم، نظم نوين جهاني بر اساس گفتمان ليبرال دموكراسي پايه‌ريزي شد و قدرت‌هاي بزرگ به دنبال مسلط كردن آن بر تمام جوامع به عنوان يگانه تفكر و الگوي حكمراني بودند و حتي فرانسيس فوكوياما سخن از پايانِ تاريخ و حاكميت نظام هاي ليبرال دموكراسي به ميان آورد. با پيروزي انقلاب اسلامي، گفتمان اسلام شيعي مبتني بر آموزه هاي مهدويت، به عنوان جريان سومي در جهان بروز پيدا كرد كه به مرور چالش هايي را براي گفتمان ليبرال دموكراسي پديد آورد. اين دو گفتمان كه هر كدام بر يكسري اصول و مولفه هاي متفاوت و متضاد مبتني بودند، در بحران كرونا منجر به بروز واكنش هاي متفاوت از سوي سيستم هاي متاثر از اين دو گفتمان گرديدند كه در معنابخشي به زندگي، تاب‌آوري اجتماعي، آرام بخشي به جامعه و كمك هاي مردمي به نظام سلامت و نهادهاي حكومتي و دولتي در مهار آن و هدايت جامعه بروز پيدا كرد. مقاله حاضر با استفاده از روش تحليل گفتمان لاكلا و موفه، ضمن مقايسه دال هاي شناور و مركزي اين دو گفتمان، تمايز اين دو گفتمان را در مواجهه با بحران كرونا را بررسي كرده و نشان ‌مي‌دهد كه بروز بحران هاي جدي، تزلزل پايه هاي تمدني غرب را آشكار ساخته است.

After World War II, the new world order was based on the discourse of liberal democracy, and the great powers sought to dominate all societies as the sole thought and model of governance, and even Francis Fukuyama spoke of the end of history and the rule of liberal democracies. Brought up. With the victory of the Islamic Revolution, the discourse of Shiite Islam based on the teachings of Mahdism emerged as the third current in the world, which gradually created challenges for the discourse of liberal democracy. These two discourses, each based on a number of different and contradictory principles and components, led to different reactions in the Corona crisis from systems influenced by these two discourses, which gave meaning to life, social resilience, and calmed society. an‎d the people's help to the health system and the governmental and governmental institutions in controlling it and guiding the society appeared. Using the analysis of Laclau and Mouffe's discourse, the present article, while comparing the floating and central signs of these two discourses, examines the distinction between these two discourses in the face of the Corona crisis and shows that serious crises shake the foundations of Western civilization. Has revealed.