بررسي اهانت در دفاع مشروع

دفاع مشروع از جمله نهادهاي توجيه كنندۀ جرم در حقوق كيفري است كه با سابقه اي طولاني به عنوان عامل موجهه، ركن قانوني جرم ارتكابي را زايل مي سازد. پرسش اساسي اين است كه در صورت اهانت فردي عليه ديگري، مجوزي براي دفاع شخص اهانت شونده وجود دارد؟ ونقش جرم اهانت در مسئوليت كيفري مدافع چيست؟ به رغم وجود شرايطي در اركان اين نهاد از جمله حصري بودن موضوع تهاجم و تناسب تهاجم و دفاع، اين امر محل اشكال و اختلاف نظر ميان صاحبنظران شده است به نظر نگارندگان با توجه به مفهوم تعرّض و حصري بودن موارد پنجگانه، تجاوز به آبرو ازطريق ارتكاب جرايمي مانند توهين يا افترا چه به صورت عملي چه در قالب توهين متقابل، قابل دفاع نخواهد بود و همينطور عمل منتسب شده به اهانت شونده با اشاره به فعل، صفت يا وقوع عملي موهن مربوط به گذشتۀ فرد يا وقوع آن در آينده، وصف قريب الوقوع بودن (كه از شرايط تجاوزاست) احراز نمي شود؛ پس در نتيجه قابل دفاع نخواهد بود.