بازسازي نقش و كاركرد فلسفه تعليم‌و‌تربيت در نسبت با عمل تربيتي مبتني بر انديشه‌هاي جان ديويي

هدف از اين مقاله بررسي رويكردهاي مختلف به فلسفه تعليم‌وتربيت و تلاش براي بازسازي نقش و كاركرد آن با توجه به انديشه‌هاي عملگرايانه جان ديويي است. نوشتار پيش‌رو تاملي فلسفي است و تلاش كرده‌ايم ضمن بررسي آرا و انديشه‌هاي جان ديويي، به بازسازي ارتباط ميان فلسفه، عمل تربيتي و فلسفه تعليم‌وتربيت بر اساس رويكرد او بپردازيم. مبتني بر اين رويكرد، رابطه فلسفه، فلسفه تعليم‌وتربيت و عمل تربيتي رابطه‌اي دوسويه و ديالكتيكي است و هر گونه فلسفه‌ورزي تربيتي، زماني كه جامه ‌عمل مي‌پوشد و تبديل به كنش تربيتي براي حل مسائل يا چالش‌هاي تربيتي موجود در بافت و موقعيت تربيتي مي‌شو،د خود مشمول بازبيني و بازسازي دوباره از مسير فلسفه‌ورزي تربيتي‌ ميشود. همچنين در اين نوشتار ضمن شناسايي دو نوع فلسفه تعليم‌وتربيت «خرد» و «كلان»، نشان داده‌ايم هر دوي آنها مبتني بر واقعيت‌هاي عمل تربيتي و برآمده از بافت و موقعيت تربيتي هستند و علاوه‌بر فيلسوفان/فلسفه‌ورزان تربيتي در محيط‌هاي آكادميك و پژوهشي، معلمان و مربيان نيز ضروري است به تامل در مسائل موجود در ميدان كنش تربيتي‌شان بپردازند و فلسفه‌ورزي كنند.