سنجش انواع ريسك در نظام بانكداري بدون ربا (روش تركيبي ديمتل و مدل‌سازي ساختاري تفسيري)

بروز انواع ريسك ها و بحـران هـاي مـالي در فرايند جهاني شدن، ارتقاي سطح كمي و كيفي خدمات بخش مالي را  بيش از پيش ضروري نموده است. بانك هاي اسلامي به علت ماهيت خاص قرارداد هاي خود،افزون برريسك هاي متداول بانكداري با ريسك هاي منحصر به فردي رو به رو هستندكه شناسايي و مديريت آن ها ضروري است. مقاله حاضر به شناسايي ريسك هاي نظام بانكداري بدون ربا و بررسي روابط بين آن ها مي پردازد. ابتدا ريسك‌هاي عمومي بانكداري بدون ربا و سپس ريسك هاي خاص با توجه به عقود خاص در اين نظام شناسايي و با به كارگيري روش تركيبي ديمتل و مدل سازي ساختاري تفسيري، الگوي مناسب بر اساس نمونه اي به حجم 50 نفر از خبرگان  انتخاب شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد ريسك هاي نرخ پايه و دولت در بالاترين سطح (چهارم) به عنوان اثر گذارترين نوع ريسك ها در نظام موجود بانكداري قرار دارند. ريسك هاي اعتباري، نقدينگي و شريعت، سطح سوم و ريسك هاي كفايت سرمايه، قيمت و سرمايه گذاري در ابزار هاي مالكانه سطح دوم را تشكيل دادند. ساير ريسك ها، در پايين ترين سطح قرار گرفتند و تحت تاثير ريسك هاي سطوح بالاتر مي باشند.