بنياد عدالت در آيۀ «معاشرت به معروف»

موضوع دادگري پروردگار در زمينه قانون گزاري، همواره كانون نگرش دين انديشان بوده است . در اين پژوهه عدالت در آيات‌ الاحكام قرآن پيرامون خانواده به ويژه پديده زناشويي ، در دامنه «معاشرت به معروف» درآيۀ 19 سورۀ نساء مورد واكاوي قرار گرفته است. ابتدا بايستگي امر معاشرت به معروف از طريق، سياق آيه ، احاطه معروف برگستره وسيعي از پيوند زناشويي ، روايات هم آوا، كلام مشهور پيامبر اني بعثت لاتمم مكارم الاخلاق ، فعل امر عاشروا ، تعيين واكنش كيفري براي سوء معاشرت در قانون مدني و جدايي ناپذيري اخلاق از لوازم زوجيت به اثبات رسيده و سپس دادگري اين فرمان با نگرش در نمونه هايي كه مفسران وفقيهان براي معروف، آورده اند،در دامنه رهيافت هايي نشان داده شده است ، همچون: دوسويگي اين فرمان ، گزينش مرد به‌عنوان مخاطب آيه، اطلاق فعل «عاشروهن»، هماهنگي معروف با عرف، گستره معروف درزمينه هاي گوناگون زندگي، درنگرگرفتن ويژگي هاي فردي زن، رهيافت ويژه به خوي زن، رويكرد به همه حقوق زن، سازگاري با توانمندي‌هاي مرد و هم با حكمت خداوند درزناشويي، دستور به معاشرت به معروف با زن حتي در صورت كراهت مرد و داشتن پيامدهاي برون رفت از قلمرو معروف.