اثربخشي توان‌بخشي شناختي رايانه‌اي بر حافظه كاري و انعطاف‌پذيري شناختي كودكان داراي اختلال يادگيري

هدف: هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي توان‌بخشي شناختي رايانه‌اي بر حافظه كاري و انعطاف‌پذيري شناختي كودكان داراي اختلال يادگيري بود. روش:  اين پژوهش به شيوه‌ ي نيمه‌ آزمايشي و با طرح پيش‌ آزمون و پس ‌آزمون با گروه كنترل و با پيگيري 45 روزه اجرا شد. از ميان دانش‌آموز مبتلا به اختلال يادگيري مراجعه‌كننده به مراكز ويژه اختلالات يادگيري 24 دانش‌آموز داراي اختلال يادگيري به‌صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند (12 نفر براي هر گروه). براي جمع‌آوري داده ‌ها از تكليف چند محرك پيشين (ان بك) و آزمون مرتب كردن كارت ويسكانسين استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط (3×2) با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ ها نشان داد كه بين گروه آزمايش و كنترل در حافظه كاري ( df =1.33 p 0.05 ، 29.34 ، 19.21=F )، تعداد طبقات ( p 0.05، 44، 2=df، 8.49=F) و خطاي درجاماندگي ( p 0.05، 34.92 ، 1.55=df ، 11.07=F) تفاوت معني‌ داري وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت كه توان‌بخشي شناختي رايانه‌اي بر بهبود حافظه كاري و انعطاف‌پذيري شناختي كودكان داراي اختلال يادگيري اثربخش است.