مقايسه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و باورهاي ضمني هوش در دانش‌آموزان تيزهوش و عادي دوره دوم متوسطه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و باورهاي ضمني هوش در دانش‌آموزان تيزهوش و عادي دوره دوم متوسطه انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع علي‌-مقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل دانش‌ آموزان دختر تيزهوش و عادي دوره دوم متوسطه شهرستان بروجرد بود، كه از طريق روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 70 نفر براي هر گروه انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامۀ راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري و مقياس نظريه ضمني هوش بود. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس چندمتغيري (مانووا) نشان داد كه بين دو گروه تيزهوش و عادي در تركيب خطي نمرات متغيرهاي وابسته، تفاوت معناداري وجود داشت. تحليل‌هاي تك‌‌متغيري نشان داد كه دانش‌آموزان تيزهوش نسبت به دانش‌آموزان عادي داراي ميزان بالاتري از راهبردهاي شناختي بودند، اما در راهبردهاي فراشناختي تفاوت معناداري بين آن‌ها نبود. آن‌ها همچنين باور ذاتي هوش پايين‌تر و باور افزايشي هوش بالاتري داشتند. نتيجه‌گيري: به‌طوركلي، علاوه بر لزوم توجه بيشتر به راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي (به‌ويژه راهبردهاي فراشناختي) و باورهاي ضمني هوش در دانش آموزان تيزهوش، تأكيد بر بهبود اين ويژگي‌ها در دانش‌آموزان عادي نيز مفيد به نظر مي‌رسد.