شعرزدگي و دوگانه ي اصالت و فرهنگ

Poetry-Strickenness and Culture/Authenticity Dilemma

در اين مقاله پس از تمايز نهادن ميان دو نوع مواجهه ي ممكن با طبيعت از حيث زيباشناختي، ذات اين تمايز در تاثير مخصوصي كه هنر بر مخاطب خود مي گذارد جستجو شده است. اين تاثير از آن رو كه در اساس بيشتر بر مبناي هنر زباني ايجاد مي شود به شعر منتسب شده و از آن رو كه نسبت اصيل و نخستين انسان با جهان و در پي آن ثبات و نظم دروني او را از ميان مي برد همچون يك آفت در نظر گرفته شده و در نتيجه «شعرزدگي» ناميده شده است. شعرزدگي در عين حال عاملي براي ايجاد و حفظ فرهنگ قلمداد شده است زيرا امكان درك عواطف و حالات «ديگري» را تسهيل مي كند و اين خود به پذيرش و فهم تفاوت ها و در نهايت امكان شكل گيري تمدن در معناي دقيق كلمه منجر مي شود. نشان دادن وجود اين دوگانه ي ميان اصالت و فرهنگ و نشان دادن اينكه اين دوگانه اساسا مبتني بر رويكردي است كه در قبال هنر اتخاذ مي شود غايت اصلي اين مقاله است. اما در نهايت طرحي ناقص و اجمالي از افقي براي يك پاسخ ممكن به اين دوگانه نيز ارايه مي شود كه به امكان شكل گيري يك فرهنگ عقلي اشاره مي كند.

The first step of this paper is to differentiate between two possible aesthetic encounter with nature. The core of this difference is located in an effect that art has on its audience. The effect, named here Poetry-strickenness (being blighted by poetry), is ascribed to poetry because of its linguistic origin. It is also counted as a blight because of the inauthentic man-nature (or man-world) relation that it brings about. Nevertheless Poetry-strickenness is at the same time recognized as a powerful operator in generating and sustaining culture. For it is this very blight that facilitate the possibility of comprehending and feeling the passions and moods of the others. This comprehension leads to the acceptance of others as different from us; and it is incontrovertible that such an acceptance is necessary for the genesis of civilized society. Therefore there is a dilemma between authenticity and culture essentially based on how we approach art or poetry. Demonstrating this dilemma is the main aim of this paper. But we also propose in response to this dilemma a sketch of what can be called a rational culture. In this kind of culture every single poem in every encounter by everyone is under the surveillance of reason. The process of becoming cultured therefore would be based on knowing and not feeling.