بررسي نقش فهم در پيوند پديدارشناسي و هرمنوتيك در تفكر هيدگر و ريكور

A Study on the Role of Understanding within the Graft of Phenomenology onto Hermeneutics in Heidegger’s and Ricoeur’s Thought

پديدارشناسي هرمنوتيكي (hermeneutical phenomenology)، رويكرد فلسفي اي است كه از تركيب دوگرايش مهم پديدارشناسي و هرمنوتيك در فلسفه ي قاره اي به وجود آمد. هيدگر(1976-1889) را مي توان بنيانگذار پديدارشناسي هرمنوتيكي دانست كه با تاثير از لوازم پديدارشناسي هوسرل درنسبت با معني و تفسير، و شعار معروف او يعني به سوي خود چيزها، با نوآوري درهردو نگرش، ميان آنها پيوند برقرار كرد. ريكور(2005-1913) نيز تحت تاثير مفهوم اپوخه در پديدارشناسي هوسرل، پس از هيدگر به نحو بديعي اين پيوند رابرقرار مي سازد. تفاوت آنها در اين است كه به بيان ريكور، هيدگر راه كوتاه تحليل هستي شناسانه دازاين را در برقراري اين پيوند دنبال مي كند و ريكور راه طولاني تحليل معناشناختي آثار و نشانه هاي انسان را پيشنهاد مي دهد. فرضيه ي اصلي در پژوهش حاضر اين است كه نشان دهيم با وجود تفاوت در نوع رويكرد آنها به اين پيوند، مي توان "فهم" را يكي از مهمترين لوازم امكان برقراري اين پيوند درانديشه ي دو فيلسوف تلقي كرد. ديدگاه مشترك دو فيلسوف درباره ي فهم را مي توان دليلي براين مدعا دانست. اهميت اثبات اين فرض اين است كه مي توان با بررسي همه ي امكان هاي فهم، بستر گسترده اي از امكانات در اين پيوند يافت كه افق هاي متعددي در حوزه هاي هرمنوتيك، معرفت شناسي، هستي شناسي و پديدارشناسي بگشايند و ما را در مسير درك حقيقت ياري نمايند.

Hermeneutical phenomenology is a philosophical approach which is emerged from the combination of two important attitudes in the continental philosophy. Heidegger (1889-1976), who is considered as the founder of hermeneutical phenomenology, makes a graft between these two attitudes innovatively. This task influenced by Husserl’s phenomenological requirements concerning the sense and interpretation, and his famous slogan: “toward the things itself”. After Heidegger, Ricoeur (1913-2005) who is influenced by the concept of epoche in Husserl’s phenomenology makes such a graft in an innovative way. The difference between their views is that Heidegger, in Ricoeur’s statement, follows the short route taken for ontological analysis of Dasein, and Ricoeur proposes a long detour, starting with semantic considerations within the analysis of symbolic expressions of the human being. The basic thesis for the present research is to show that, despite different approaches in Heidegger and Ricoeur’s thought toward this subject, in both views “understanding” can be considered as one of the most important conditions of the possibility of this connection. Their common viewpoint about “understanding” could be considered as a good reason for this claim. The importance of proving this thesis is that we can then by scrutinizing all the implications of understanding, find a vast area of possibilities in this conjunction that open lots of horizons in hermeneutics, epistemology, ontology and phenomenology which help us toward the way of truth.