خوانش پديدارشناختي ميشل آنري از پاتوس

Michel Henry’s Phenomenological Reading of Pathos

سوال اصلي مقاله اين است كه پاتوس «pathos» چيست و چه ارتباطي مي تواند با هنر داشته باشد؟ پاتوس يكي از مفاهيمي است كه در انديشه ارسطو، از اهميت زيادي برخوردار است. تا جايي كه در پژوهش هاي معاصر بر اهميت پاتوس و نقش بنيادين آن در خوانش انديشه ارسطو بسيار تاكيد مي شود. يكي از نخستين انديشمنداني كه در دوران معاصر به پاتوس توجه كرده هايدگر بوده است. پس از آن ميشل آنري پديدارشناس فرانسوي در نسبتي انتقادي با هيدگر متوجه پاتوس شده است و خاستگاه نظري اين مقاله نيز ريشه در انديشه هاي آنري درباره پاتوس دارد. ميشل آنري، خوانشي انتقادي از هايدگر و هوسرل دارد و پديدارشناسي خود را «پديدارشناسي زندگي» مي نامد. او معتقد است زندگي حقيقي نامريي است و معني مخفي زندگي، به عنوان پاتوسي است كه تنها مي تواند در درون خود تجربه شود. به عقيده آنري، هنر به ويژه هنر انتزاعي توانسته اين معناي نامريي را نشان دهد. او وظيفه هنر را نه افشاي جهان بيروني، بلكه بيان دروني پاتوس هاي زندگي مي داند. همچنين او هنر را، راه نجات انسان از جهان بيني مدرن مي داند. آنري ريشه «پاتوس» را از يونان مي گيرد، اما معنايي كه از آن برداشت مي كند از تلقي مرسوم تاريخي اش متفاوت است. درنهايت، او پاتوس را درد و لذتي مي داند كه موجب رهايي و ارتقا مي شود و آن را در مركز زندگي انسان قرارمي دهد و در اين راستا، خاستگاه هنر را در زندگي قرار مي دهد و معتقد است برخي آثار هنري مي توانند به خوبي آن را نشان دهند.

The main question is what is pathos and what can it have to do with art? Pathos is one of the concepts that are very important in Aristotle's thought. To the extent that contemporary researches emphasize the importance of the pathos and its fundamental role in the reading of Aristotle’s thought. Heidegger was one of the first scholars to pay attention to Pathos in contemporary times. Subsequently, the French phenomenologist Michel Henry has been critical of Heidegger in his relation to Aristotle, and the theoretical origins of this article are rooted in Henry's ideas about Pathos. Michelle Henry has a critical reading of Heidegger and Husserl and calls his phenomenology “Phenomenology of life”. He believes that real life is invisible and the secret meaning of life is as a pathos that can only be experienced within. According to Henry, art, especially abstract art, has been able to show this invisible meaning. Unlike Heidegger, he places the essence of art in life, not in the world. Henry traces the origins of “Pathos” to Greece, but the meaning he derives from it differs from its conventional historical view. In Henry's reading of Pathos, the pain and suffering that comes with Aristotle's work becomes the idea of liberation and pleasure. In the end, he views Pathos as a pain and pleasure that liberates and promotes it and places it at the center of human life, believing that some works of art can best represent it. For this reason, for an artist like Kandinsky, Henry is someone who looks at the world and phenomena more deeply than other artists and can reflect on the inner experience in his work.