قوّت و ضعف تصحيح جديد ترجمة رسالة قشيريه

The Strength and Weakness of the New Correction of the Translation of the Ghoshirieh Treatise, published by Sokhan publication

رسالة قشيريه اندكي پس از تأليف براي استفاده فارسي زبانان نخست به دست ابوعلي بن احمد عثماني و پس از مدّتي ترجمة مذكور اصلاح يا ترجمه‌اي ديگر از رسالة قشيريه فراهم گرديد. براي نخستين بار فروزانفر در سال 1345 اين كتاب را بر اساس نسخة كتابخانة لالا اسماعيل و نسخة موزة بريتانيا و با كمك از متن عربي، آن را تصحيح كرد. آموزشي بودن كتاب و برخي سهوها، ديگران را برانگيخت تا تصحيح ديگري از اصل عربي و از ترجمة فارسي آن ارائه دهند. روضاتيان و ميرباقري فرد پس از محبّتي معتقدند فروزانفر دچار خلط روش در تصحيح شد و در كار خود دو نسخه‌اي را با هم سنجيد كه از يك مترجم نبود، آنها با اساس قرار دادن نسخة اياصوفيه و مقابلة آن با نسخة موزة بريتانيا رسالة قشيريه را تصحيح كرده‌اند. صفحه آرائي خوب و كم غلط و فهارس متعدد از امتيازات اين چاپ است. ضعف جنبۀ تحليلي تعليقات ، عدم معرفي برخي منابع ابيات و مصاريع عربي و بي توجهي به متن عربي كتاب و عدم مقايسه اين چاپ با چاپ فروزانفر از ضعف هاي اين چاپ است.

Shortly after the Ghoshirieh treatise was written, it was firstly translated in Persian by Abu Ali bin Ahmad Osmani for the use of Farsi language speakers, and after a while the translation was modified or provided with another translation. With the help of the Arabic text and based on the manuscripts of Süleymaniye Library_Lala İsmail and British Museum, Badiozzaman Forouzanfar corrected this book for the first time in 1966. The educational aspects of the book and the emergence of some inadvertences prompted others to provide a further correction of the Arabic original and its Persian translation. Just like and after Mohebbati, Rowzatian and Mirbaqerifard believe that Forouzanfar has made a methodological mistake in his work by comparing two versions of a translation, both of which have been conducted by one translator. Based on the manuscript in the Hagia Sophia museum and by checking it with the manuscript available in the British museum, they have corrected the Ghoshirieh treatise. Low-false suitable typography and several indexes are the main advantages of this manuscript. The week aspect of its suspicions, neglecting the introduction of the sources of Arabic distiches and the Arabic text of the work are among the disadvantages of the manuscript besides neglecting its comparison with the Forouzanfar's manuscript.