اثر آبياري قطره‌اي زيرسطحي روي ديناميك شوري، ميزان بهره‌وري آب و عملكرد نيشكر بازرويي

بالا بودن تبخير، دماي هوا و كيفيت نسبتاً پايين آب آبياري، از مهم‌ترين عوامل محدود كننده آبياري نيشكر در خوزستان هستند. به نظر مي رسد كه با توجه به سوابق پژوهش هاي انجام شده، آبياري قطره‌اي زيرسطحي با اعمال مديريت مناسب، موفق عمل نمايد، لذا به همين منظور اثر اعماق كارگذاري 15، 20 و 30 و فاصله 75 سانتي متري قطره چكان ها و مقايسه با آبياري معمول اراضي نيشكر به عنوان شاهد (كنترل)، بر روي بهره وري آب و عملكرد نيشكر در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي بررسي شد. نتايج تجزيه واريانس صفات كمي نشان داد كه عمق كارگذاري قطره چكان ها، از لحاظ عملكرد در سطح يك درصد و از لحاظ صفات ارتفاع ساقه، تعداد ساقه در هكتار و بهره وري آب به ازاي نيشكر و شكر توليدي، در سطح پنج درصد اختلاف معني دار بود. با توجه به نتايج صفات كيفي، اثر تيمار عمق كارگذاري قطره چكان ها، در كليه صفات، غيرمعني دار بود. در عمق كارگذاري 20 سانتي متري قطره چكان ها، بالاترين بهره وري آب به ازاي نيشكر و شكر توليدي به ترتيب ميزان 6.1  و 0.73كيلوگرم بر متر مكعب و كم ترين بهره وري آب به ازاي نيشكر و شكر توليدي، در تيمار شاهد به ترتيب ميزان 4.2 و 0.51 كيلوگرم بر متر مكعب به دست آمد. در نتيجه بهره‌وري آب در تيمار شاخص انتخابي (عمق كارگذاري 20 سانتي متر)، به ازاي نيشكر و شكر توليدي، افزايش بيش از 30 درصدي بهره‌وري آب را نسبت به آبياري معمول مزارع (شاهد)، به دنبال داشته است. نتايج توزيع شوري در اطراف قطره چكان ها نيز نشان داد كه تحت شرايط آبياري قطره‌اي زيرسطحي با آب شور، كمترين مقادير شوري همواره به‌صورت يك محدوده در اطراف قطره‌چكان ديده شد و با فاصله گرفتن از قطره‌چكان ها، شوري افزايش يافته و نمك‌ها بيشتر در محدوده جويچه‌هاي طرفين قطره‌چكان‌ها متمركز شده‌اند، به‌طوري‌كه بيشترين ميزان شوري در كف جويچه اتفاق افتاد و در روي پشته كه لوله قطره‌چكان‌دار و در طرفين آن دو رديف ني كشت شده بود، كمترين ميزان شوري حادث شد.