ارزيابي حذف ارسنيك از آب با استفاده از كربن فعال توليد شده از پسماندهاي كشاورزي گردو و بادام

رشد مصرف آب در سال‌هاي اخير، باعث كاهش منابع آب شيرين تجديدپذير در كشور شده است. از اين‌رو تامين آب از منابع غيرمتعارف يكي از راهكارهاي اساسي است. استفاده از آب‌هاي آلوده بايد با تصفيه تكميلي همراه بوده تا استانداردهاي آب شرب تامين گردد. هدف از اين پژوهش، بررسي ميزان حذف آرسنيك با استفاده از يك جاذب در مقياس آزمايشگاهي است. در اين مطالعه نمونه محلول آرسنيك در غلظت هاي مختلف با رقيق سازي محلول تترازول استاندارد  ppm1000 آرسنيك و آب دي يونيزه تهيه شده است و غلظت‌هاي 5 ،10 ،20 40 ،80 ،120 ،160، 200، 400 و 600 ميكروگرم بر ليتر اين محلول مورد آزمايش قرار گرفت. همچنين از پودر زغال حاصل از پسماند پوست بادام و گردو به صورت حرارت ديده، بعنوان جاذب استفاده شده است. در ابتدا با اسيدشويي، كارايي و مشخصه‌هاي زغال را بهبود داده و پس از انجام مراحل فعال‌سازي، حذف آرسنيك از نمونه‌هاي فوق با جذب سطحي با استفاده از زغال اسيدشويي شده بررسي شد. پارامترهاي موثر در حذف مانند زمان تماس، pH و غلظت محلول با استفاده از فرآيند بهينه‌سازي گام به گام بررسي شد. پس از تحليل نتايج، مشخص گرديد حذف آرسنيك در شرايط بهينه برابر با 100 درصد، ظرفيت جذب برابر 120 ميكروگرم بر ليتر و pH بهينه برابر 5 است. زمان ماند تعادلي نيز 10 دقيقه است كه در مقايسه با مطالعات قبلي، كاهش چشم‌گيري دارد. همچنين با رسم نمودارهاي هم دمايي جذب لانگموير، فروندليش و ردليچ-پترسون مشخص شد كه فرايند جذب از هم دمايي جذب لانگموير تبعيت مي كند.