مقايسۀ تطبيقي حق محيط زيست سالم در سيرۀ نبوي و علوي با حقوق اساسي در جمهوري اسلامي ايران

حق برخورداري از محيط زيست سالم در دهه‌هاي گذشته به عنوان يكي از حقوق انساني در حكومت‌هاي مختلف مطرح شده است. چنانكه از عنوان جمهوري اسلامي ايران پيدا است، قانون اساسي ايران بايد متأثر از آموزه‌هاي ديني از جمله سيرۀ رسول خدا (ص) و امامان معصوم (ع) باشد. بر همين اساس مي‌توان از ميزان تطابق مؤلفه‌هاي حق محيط­زيست در حقوق اساسي جمهوري اسلامي ايران با سيرۀ نبوي و علوي سخن به ميان آورد. در اين مقاله با روش توصيفي ـ تحليلي حق مردم براي برخورداري از محيط زيست سالم و راهكارهاي حفاظت از محيط زيست همانند بهداشت فردي و اجتماعي، رعايت حقوق حيوانات و حفظ پوشش گياهي، جلوگيري از آلودگي آب، خاك، هوا و اعتدال در مصرف در سيرۀ حكومتي نبوي و علوي مورد بررسي قرار گرفته و با توجه به حقوق اساسي جمهوري اسلامي ايران، زمينه‌هاي بين‌المللي، اصول قانون اساسي و قوانين عادي ناظر به حق محيط زيست سالم مورد كنكاش قرار گرفته است. در پايان راهكارهايي نيز در جهت گسترش حفاظت از حق محيط زيست سالم در حكومت اسلامي ارائه شده است.