مطالعه تطبيقي منظومه‌هاي غناييعاشقانه ادبيات ايران در كاشي‌نگاره‌هاي دوره قاجار مطالعه موردي: كاشي‌نگاره‌هاي خانه دكتر محسن مقدم

منابع غني ادبيات ايران در بر دارنده زيباترين تعابير و توصيفات درباره «عشق» بوده است و ادبيات منظوم غنايي-عاشقانه سهم بسياري در رشد ديگر هنرها ازجمله نگارگري داشته است. در دوره قاجار با رواج هنر كاشي‌كاري هفت رنگ و كاشي‌نگاري، بسياري از كاخ‌ها و خانه‌هاي با شكوه بستر نمايش اين هنر شد. اين آثار در شكل جديد خود به تصويرسازي از چهره شاهان و درباريان قاجاري پرداخت ولي همچنان به ادبيات منظوم غنايي-عاشقانه وفادار ماند و به تصويرگري صحنه‌هاي برجسته ادبيات ايران ادامه داد. يكي از خانه‌هايي كه اين آثار را در خود دارد، خانه دكتر محسن مقدم است كه كمتر به آن پرداخته شده است. در كاشي‌نگاره‌هايي با اين مضمون 7 اثر يافت شده است كه پنج داستان را روايت مي‌كند. پژوهش حاضر به مولفه‌هاي ساختاري و مضامين ادبيات غناييعاشقانه پرداخته و اين مولفه‌ها را در مطابقت با صحنه‌هاي تصوير شده در كاشي‌نگاره‌ها بررسي كرده است. دست‌يابي به‌يك الگو براي كشف روابط ساختاري در متون ادبيات منظوم غناييعاشقانه و كاشي‌نگاره‌هايي كه با اين مضمون تصوير شده‌اند، ديگر هدفي بود كه به آن پرداخته شد. در اين بررسي نتيجه گرفته‌ايم كه مولفه‌هاي ساختاري منظومه‌ها تاحد زيادي قابل تعميم به روايت‌هاي كاشي‌نگاره‌هاست. چه اينكه هنر كلامي‌و هنر تصوير در تاريخ ايران پيوندهاي بسيار نزديكي از ديدگاه‌هاي ساختاري و مضموني با يكديگر داشته‌اند.