بررسي تطبيقي و ترجمان تصويري ملوديك هنر موسيقي به هنر معماري با تامل بر عناصر بصري نقطه، خط و سطح

هميشه سعي شده تا بين هنرهاي گوناگون از جمله معماري، موسيقي، مقايسه صورت گيرد؛ ولي تاكنون، رابطه دقيق آن‌ها در سطح موسيقي يا معماري سنتي يك فرهنگ مورد بررسي قرار نگرفته است. لذا، امروزه، شاهد گسستگي آن‌ها و افت كيفيت در ساخت و توليدات هنري مي‌باشيم. اين مقاله، سعي در پاسخ‌گويي به اين پرسش را دارد: ترجمان تصويري ملوديك هنر موسيقي به هنر معماري از طريق عناصر نقطه، خط، سطح و وجوه اشتراك آن‌ها چگونه صورت مي‌پذيرد؟ در نتيجه، با توجه به فاصله هنرها از يك‌ديگر، اين پژوهش، تلاش مي‌كند به بررسي شاخصه‌هاي مشترك در دو هنر معماري و موسيقي در ده دسته‌بندي سلسله مراتب، اصل وحدت، تقارن و انعكاس، ضرب يا ريتم و تكرار، تضاد، افت و خيز، عامل مفروض، رنگ، پرسپكتيو و تناسبات رياضي بپردازد. هم‌چنين، هدف از ارائه اين پژوهش، با توجه به كاربرد عناصر پايه، مانند نقطه، خط و سطح در هنرها، بازخواني تعاريف اين عناصر بصري، مقايسه تطبيقي و يافتن چگونگي به كارگيري آن‌ها در دو هنر معماري و موسيقي از طريق ترجمان ملوديك تصويري آن‌ها مي‌باشد. اين پژوهش، به صورت تحليليتوصيفي، براساس روش كيفي و استدلال منطقي و با استفاده از معاني و تعاريف موجود در مطالعات اسنادي و كتاب‌خانه‌اي، تفسير و طبقه‌بندي شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه، با بررسي و ترجمه تصويري قطعات موسيقي ايراني در سه ساختار مختلف، مي‌توان به نماهاي معماري با نظمي خاص و ساختاري مشخص دست يافت؛ كه هر رديف از آن‌ها، مي‌تواند نشان دهنده چند ميزان تعريف شده از يك قطعه موسيقي باشد.