ارزيابي امكان استفاده از طبيعت در طرح واحدهاي صنعتي درجهت بازيابي توجه كارگران

واحدهاي صنعتي، كانون حوادث مختلف بوده و نياز است كه كارگران شاغل در آن از هوشياري و عكس‌ العمل بالا در پردازش‌ هاي اطلاعاتي برخوردار باشند. لذا هدف پژوهش پيشِ رو، ارزيابي امكان بهره‌ گيري از طبيعت در طرح واحدهاي صنعتي براي افزايش ميزان بازيابي توجه كارگران بوده است. لذا در قالب يك پژوهش پيمايشي، به سنجش مؤلفه‌ هاي چهارگانه بازيابي توجه (اعم از دوربودن، گستردگي، جذابيت، سازگاري) و نيز بازيابي كلي محيط‌ هاي باز و سرپوشيده واحدهاي صنعتي پرداخته است. آزمودني ‌هاي اين پژوهش، كارگران شاغل در شهرك صنعتي ايلام بوده و از آن‌ها خواسته شده تا ميزان بازيابندگي فضاهاي مختلف صنعتي (با و بدون طبيعت) را در مقياس هفت گانه طيف ليكرت سنجش نمايند. تحليل داده‌ ها نشان داده كه كمترين ميزان بازيابي توجه مربوط به فضاي داخلي بدون ديد به طبيعت است (با مقدار 2.56). پس از اين حالت، رتبه‌ هاي بعدي به‌ ترتيب مربوط به فضاهاي زير بوده است: محوطه صنعتي بدون طبيعت (با مقدار 3.77)؛ فضاي داخلي با ديد به طبيعت از پنجره (با مقدار 4.95)؛ محوطه صنعتي داراي طبيعت (با مقدار 5.12)؛ فضاي داخلي با ديد به پوستر دريا (با مقدار 5.31) و فضاي داخلي با ديد به پوستر دشت و جنگل (با مقدار 5.63). اين يافته ‌ها مؤيد آن بوده كه اضافه شدن طبيعت واقعي و مجازي به محيط ‌هاي باز و سرپوشيده صنعتي مي تواند ميزان بازيابندگي فضا را افزايش دهد. نتايج همچنين نشان داد كه بازيابندگي محيط ‌هاي باز صنعتيِ فاقد طبيعت هم بيشتر از محيط ‌هاي سرپوشيده بدون طبيعت است.