سطح آگاهي، نگرش و عملكرد مراجعين مراكز بهداشتي و درماني روستايي در رابطه با برخي از عوامل خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي

مقدمه: جوامع در كشورهاي توسعه‌‌يافته و درحال‌توسعه و در هر دو بخش شهري و روستايي، در حال تجربه اپيدمي بيماري‌هاي غير واگير هستند. توانمندسازي مردم براي مقابله مؤثر با اين اپيدمي و عوامل خطرش ضروري است. در مطالعه حاضر به‌منظور تعيين نياز آموزشي، سطح نگرش، آگاهي و عملكرد مراجعين مراكز بهداشتي و درماني روستايي در رابطه با برخي عوامل خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي بررسي شد. روش ها: مطالعه حاضر، مقطعي و به روش توصيفي و تحليلي بر روي 245 نفر از مراجعين 18 تا 60 سال در مراكز بهداشتي درماني روستايي استان خراسان جنوبي در سال 1396 انجام شد. داده‌ها در يك بازه زماني چهار هفته‌اي جمع‌آوري و در نرم‌افزار SPSS نسخه 18 با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و تحليلي (ضريب همبستگي پيرسون و آزمون تي) در سطح معني‌داري 0.05 تحليل شد. يافته ها: ميانگين سن افراد مطالعه شده 7.82 ±38.5 سال بود. ميانگين نمره آگاهي و عملكرد افراد در رابطه با عوامل خطر بيماري‌هاي قلبي عروقي مطلوب بود؛ اما ميانگين نمره نگرش افراد پايين بود. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد بين ميانگين نمره آگاهي، نگرش و عملكرد افراد ارتباط معناداري وجود دارد. قوي‌ترين ارتباط بين آگاهي و نگرش به دست آمد (0.46=r). بر اساس آزمون t-test ارتباط معني‌داري بين سابقه ابتلا به فشارخون و آگاهي (0.7=p)، نگرش (0.5=p) و عملكرد (0.6=p) افراد وجود ندارد. نتيجه‌گيري: گرچه، توجه به ابعاد نگرش، آگاهي و عملكرد براي موفقيت سياست توانمندسازي مردم ضروري است اما يافته‌هاي اين مطالعه، پايين بودن سطح نگرش افراد را نشان داد كه با توجه به ارتباط نگرش فرد با انتخاب سبك زندگي و مواجهه با عوامل خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي، اتخاذ سياست آموزشي مناسب جهت ارتقاي سطح نگرش افراد توصيه مي‌گردد.