بررسي تحليلي لوازم روش‌شناسانۀ ماهيت «جريان اجتماعي»

Analytical study of the methodological implications of the concept of "(Social) Current"

«جريان‌شناسي» پديده‌اي جديد در ايران معاصر است كه عنوان جلسات و كتب متعددي را در عرصه‌هاي علم و فرهنگ و سياست به خود اختصاص داده و مي‌دهد. اما مشكل اين مباحث فقر ادبيات و چارچوب نظري مشخص و عدم حاكميت انضباط‌هاي علمي بر آن است كه باعث سوءتفاهم‌ها، تشتت‌آراء و درهم‌ريختگي معرفتي شده و عموما مخاطبان را دچار سردرگمي و تحيّر كرده و مي‌كند. براي حل اين مشكل، جريان‌شناسي نه در حد يك‌سري مباحث ژورناليستي، بلكه به‌عنوان يك دانش‌، مورد تحقيق و نگاه درجه دومي قرار گرفته شده است. بر اين اساس، مطابق ضوابط حكمت‌اسلامي در تعريف علوم به موضوعات، جريان‌شناسي به عنوان دانشي تعريف مي‌گردد كه يكي از حقايق اجتماعي را به عنوان موضوع خود برگزيده كه عبارت است از «جريان اجتماعي». اين مقاله در راستاي تثبيت و تقويت هويت دانشي «جريان‌شناسي» با روش توصيفي و تحليلي و با استفاده از منابع كتاب‌خانه‌اي، با توجه به اصل روش‌شناختي رابطه و تناسب ميان «روش» و «موضوع مورد مطالعه» در چارچوب نظري علم در سنت اسلامي، با تحليل ابعاد تعريف هويت جريان اجتماعي، لوازم روش‌شناسانه‌ي آن را بررسي و استخراج كرده و در قالب 30عنوان ارائه داده است. اين لوازم روش‌شناسانه، پيش‌نيازهاي طراحي و صورت‌بندي الگوي علمي مطلوب براي جريان‌شناسي را فراهم مي‌آورد.

"Study of (Social) Currents (Currentology)" has been a new concept in recent decades in Iranian intellectual, cultural, and political literature. Due to its influential and efficient literature, it has become popular. But the lack of scientific and methodological discipline has made this literature extremely chaotic, shaky and turbulent. Therefore, in order to get rid of these misunderstandings, it is necessary to provide a clear theoretical framework for this literature. Currentology seems to have to be studied with a second-rate perspective. Its purpose is to introduce "Studies of Currents" as a science; Not a journalistic and rhetorical model. It is a science whose subject is "(Social) Currents". This article is written using a descriptive-analytical method and using library resources. Also this article focuses on the methodological principle of the relation and proportion between 'method' and 'object' (in the theoretical foundations of science in Islamic tradition). By analyzing the components of the "(Social) Current" definition, it derives its methodological implications. an‎d finally, it offers them in 30 titles. These methodological implications underlie the design of a scientific model favorable to "Study of (Social) Currents (Currentology)".