ارزيابي مطلوبيت طراحي فضاهاي مسكوني براي معلولان جسمي حركتي با رويكرد شهر دوستدار معلولان (مطالعه موردي: شهر يزد)

معلولان جسمي حركتي بخشي از افراد جامعه‏اند كه همچون ساير شهروندان نيازمندمطلوبيت طراحي فضاهاي مسكوني‏اند؛ بنابراين، هدف از اجراياين پژوهش ارزيابي مطلوبيت طراحي فضاهاي مسكوني براي معلولان جسمي حركتي با رويكرد شهر دوستدار معلولان در سطح شهر يزد است. اين تحقيق ازنظرهدفكاربردي، ازنظرماهيت و روشتوصيفي از نوع پيمايشي است. مطالعات ميداني به‏صورت پرسش‏نامه توسط 157 نفر افراد معلول جسمي حركتي (براساس جدول مورگان) به‏صورت تصادفي در سطح شهر يزد تكميل‏شده است. به‏منظور ارزيابي و رتبه‏بندي شاخص‏ها، از تكنيك UTA  و براي تحليل داده‏ها از آزمون‏هاي آماري در نرم‏افزار SPSS استفاده‏شده است. براساس نتايج به‏دست‏آمده از تكنيك UTA و وزن‏دهي شاخص‏هاي مربوط، كه به روش سلسله‏مراتبي فولر انجام‏گرفته است، مشخص شد معيار ايمني با وزن 0.437 در رتبه اول و معيار دسترسي با وزن 0.183 در رتبه آخر قرار دارد. در تحليل همبستگي پيرسون مشخص شد بين ميزان درآمد افراد معلول، مدت اقامت آن‏ها در فضا‏هاي مسكوني، و سطح زيربناي محل سكونتشان با سطح رضايت اين افراد رابطه معناداري وجود ندارد؛ اما بين رعايت استانداردهاي لازم در فضاي سكونت با سطح رضايت معلولان رابطه برقرار است. تحليل رگرسيوني نيز نشان مي‏دهد رعايت استانداردها در فضاي سكونت اولويت اول را در رابطه با سطح رضايت معلولان دارد و سطح زيربناي مسكوني، درآمد، و مدت اقامت به‏ترتيب اولويت دوم، سوم، و چهارم را دارا مي‏باشند.درنهايت،مي‏توان نتيجه گرفت مطلوبيت طراحي فضا‏هاي مسكوني براي معلولان جسمي حركتي مي‏تواند به ايجاد شهر دوستدار معلولان در سطح شهر يزد منجر شود.