تعيين راهبردهاي هيدروپليتيكي ايران در حوضه آبريز اروند

ضعف در مديريت صحيح منابع آبي به‏خصوص در حوضه‏هاي آبي مشترك بين‏المللي، نداشتن ديپلماسي آبي كارآمد، و شيوه نامناسب بهره‏برداري از منابع آبي بين‏المللي در قرن 21 به كمبود شديد و افزايش روزافزون نقش و اهميت آب و منابع آبي در روند زندگي ملت‏ها به‏خصوص در منطقه خاورميانه منجر شده و مي‏تواند زمينه‏ساز بحران‏هاي فراگير منطقه‏اي شود. از جمله حوضه‏هاي آبي مشترك در منطقه خاورميانه حوضه اروندرود است كه از حساسيت و جايگاه خاص بنا بر موقعيت ژئوپليتيكي حاكم برخوردار است؛ در دوره‏هاي مختلف تاريخي روابط دو كشور همسايه ايران و عراق متأثر از نحوه بهره‏برداري و مالكيت اين حوضه آبي بوده است. بنابراين، لزوم اتخاذ استراتژي مناسب در روابط ديپلماتيك ايران با عراق بر سر نحوه مديريت و بهره‏برداري اين حوضه آبي مشترك بسيار مهم است. در همين راستا، در تحقيق پيش‏رو، با استفاده از نظر خبرگان، به شناسايي عوامل محيطي تأثيرگذار در هيدروپليتيك اروندرود اقدام شد و با استفاده از تحليل ماتريس SWOTمشخص شد راهبرد هيدروپليتيكي ايران در حوضه اروند تهاجمي است و در ادامه اولويت‏بندي راهبردهاي احصاشده حاصل آراي خبرگي با استفاده از تحليل سلسله‏مراتبي AHPانجام گرفت و «تأكيد به دولت‏مردان جهت توجه ويژه و اختصاص بودجه مناسب در راستاي ارتقا و توسعه صنايع وابسته، تجهيزات زيربنايي و استراتژيك اقتصادي، هسته‏اي، و نظامي كشور با استفاده از ظرفيت‏ها و توان علمي و فني و دانشگاهي درون كشور در راستاي دست‏يابي به توازن و برتري نسبي نسبت به عراق» با كسب وزن (0.412) اولويت‏دارترين و مؤثرترين راهبرد انتخاب شد.