بررسي كارايي روش هاي طبقه بندي تصاوير ماهواره اي لندست در شناسايي انواع سنگفرش بياباني در جنوب استان سمنان

شناخت لندفرم ها و نحوه پراكنش آن ها از نيازهاي اساسي در علوم محيطي كاربردي است. همچنين نقشه لندفرم ها نمايانگر اشكال سطح زمين و نيز ماهيت فرايندهايي است، كه در حال وقوع هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسي، تفكيك و شناسايي طبقات سنگفرش بيابان به عنوان نوعي از لندفرم مناطق بياباني با تكيه بر تكنيك سنجش از دور و استفاده از تصوير سنجنده ETM+ ماهواره لندست در جنوب سمنان صورت گرفته است. بدين منظور از طريق بازديد صحرايي و نمونه برداري از منطقه مورد مطالعه، تراكم درصد پوشش سنگي اندازه گيري و موقعيت هر نمونه با GPS ثبت شد. به منظور طبقه بندي انواع سنگفرش بياباني از روش هاي طبقه بندي نظارت شده حداكثر احتمال، حداقل فاصله از ميانگين، سطوح موازي و فاصله ماهالانويي، در محيط نرم افزارهاي ENVI 4.5 و IDRISI Selva استفاده شد و صحت طبقه بندي هر روش با استفاده از ضرايب دقت كلي، كاپا، صحت كاربر، صحت توليدكننده، خطاي گماشته شده و خطاي حذف شده و نيز ارائه جدول ماتريس خطا مورد مقايسه و بررسي قرار گرفت. همچنين مساحت و درصد مساحت نقشه هاي توليد شده هر روش طبقه بندي نيز در محيط نرم افزار Arc GIS 10.2 محاسبه شد. نتايج نشان مي‌دهد، كه تصاوير حاصله از سنجنده ETM+ توانايي قابل توجهي در تفكيك طبقات سنگفرش بيابان دارد. همچنين بر اساس ضريب كاپا، روش هاي حداكثر احتمال (۸۶.۸۵)، حداقل فاصله از ميانگين (۷۵.۵۴)، فاصله ماهالانويي (۶۸.۸۹) و سطوح موازي (۴۲.۲۵)، به ترتيب بيشترين توانايي را در تفكيك طيفي طبقات مختلف سنگفرش بيابان جنوب سمنان دارند. علاوه براين، ميزان ضرايب محاسبه شده براي هر طبقه، در روش هاي مختلف طبقه بندي متفاوت بوده و تغيير روش طبقه بندي تغيير فاحشي در تفكيك پذيري نسبي طبقات ايجاد نمي كند.