اثر خردي و پراكندگي اراضي زراعي بر هزينه‌‌ توليد محصولات كشاورزي (مطالعه موردي: گندم ديم در استان گيلان)

اعتقاد بر اين است كه پراكندگي قطعات زمين و كوچك بودن آنها سبب بهره وري پايين و هزينه بالاي توليد مي شود و كاهش درآمد خالص كشاورزان را در پي دارد.  يكي از مناطقي كه در آن پراكندگي زمين هاي زراعي تا حد زيادي به چشم مي خورد، استان گيلان است. لذا، در اين مطالعه هدف اصلي برآورد اثر پراكندگي زمين هاي كشاورزي بر هزينه توليد گندم ديم در استان گيلان مي باشد. به اين منظور، اطلاعات مربوط به توليد و هزينه كشت اين محصول از طريق تكميل پرسشنامه از دو منطقه ديلمان و ملكوت در استان گيلان، براي سال 1394 جمع آوري شد. رهيافت تابع هزينه غيرمستقيم مورد استفاده قرار گرفت و بهترين فرم تابعي با استفاده از معيارهاي اقتصادسنجي انتخاب شد. بر اساس پارامترهاي برآورد شده ي الگوي انتخابي، اثر متغيرها از جمله تعداد قطعات زمين بر هزينه متوسط تخمين زده شد. نتايج نشان داد فرم تابعي ترانسلوگ مناسبترين فرم براي بيان تكنولوژي توليد محصول گندم در منطقه مورد مطالعه مي باشد. همچنين، نتايج تاييد مي كند كه پراكندگي اراضي زراعي باعث افزايش هزينه متوسط توليد گندم مي شود. به علاوه، مقدار برآورد شده كشش مقياس نيز حاكي از وجود بازده افزايشي در تكنولوژي توليد گندم است. بر اساس يافته هاي اين تحقيق، سياست يكپارچه‌سازي اراضي و افزايش مقياس، به عنوان راهكاري براي كاهش هزينه متوسط توليد پيشنهاد مي شود.