موانع استقرار فناوري‌هاي عمليات مناسب كشاورزي در راستاي پايداري باغات مركبات استان مازندران

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي موانع عمده پذيرش و به كارگيري فناوري هاي GAP در راستاي پايداري باغات مركبات استان مازندران بود. پژوهش از نوع كاربردي و جامعه آماري آن شامل 122361 باغداران مركبات در روستاهاي مربوط به 12شهرستان استان مازندران بود. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران به تعداد 290 نفر تعيين گرديد و نمونه‌گيري به روش طبقه‌اي تصادفي با انتساب متناسب انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه‌اي بوده كه روايي (صوري و محتوايي) آن بر اساس نظر جمعي از كارشناسان كشاورزي پايدار، اعضاي هيأت علمي گروه ترويج و آموزش كشاورزي و مديريت و توسعه كشاورزي دانشگاه تهران تأييد گرديد و پايايي پرسشنامه با استفاده از محاسبه آلفاي كرونباخ (بالاتر از 0.7) تأييد شد. با توجه به نتايج تحليل عاملي پنج عامل موانع اطلاعاتي مهارتي، موانع زيرساختي نهادي، موانع حمايتي اقتصادي، موانع روانشناختي، موانع مديريتي نظارتي مهمترين موانع بكارگيري فناوري هاي GAP در راستاي پايداري باغات مركبات بودند. پنج عامل مذكور توانسته اند 68.27 درصد از كل واريانس متغيرها را تبيين نمايند.